عصمت، ضامنِ حجیت !
مسئله "عصمت" پیوندِ عمیقی با بحث حجیتِ امام در هر زمان دارد. جامعه مکلفین نیازمند حجت و فصل الخطابی میباشد، که قرائتِ اصیلِ الهیِ دین را بیان کند و مردم را از سرگردانی بیرون آورد. از سویی این حجت الهی باید سه ویژگی مهم و کلیدی داشته باشد:
1_ منصوص بودن: برای شناسایی این حجت الهی باید نصی بیانگر جایگاه او وجود داشته باشد.
2_ علم لدنی: حجت الهی برای ایفای نقش خود باید عالم به تمامی حقائق دینی و تمام اموری باشد که در امر امامت و رهبری خود بدان نیازمند است. علمی از جانب خداوند متعال.
3_ عصمت: همچنین ضرورت دارد که امامِ عالمِ منصوص، دارای عصمت باشد و خداوند متعال به مکلفین تضمین بدهد که از جانب این امام که نقش حجیت را دارد خطا و اشتباه در بیان امر دین و اقامه امامت و تعمدی در گمراه کردن مردم صورت نمی گیرد، چه اینکه اگر اینگونه نباشد امام نیز فقیه و عالمی مانند بقیه علما خواهد بود که احتمال گمراه کردن مردم و تحریف حقائق دینی در او می رود و دیگر چنین شخصی حجت نخواهد بود.
بنابراین همان طور که گذشت مسئله مهم عصمت با حجیت و امامت گره خورده و وابسته به این امور مطرح می‌گردد و از این جهت یک مسئله مهم عقیدتی تلقی می شود. کسانی که برای غیر انبیا، اوصیا و امامانِ منتخب الهی، ادعای عصمت میکنند، اساساً التفاتی ندارند که موضوع طرح بحثِ "مسئله عصمت" برای چه امری میباشد و کاربردش در چه جایگاهی است. در غیر انبیا و اوصیا نیز باور به چنین امری نیازمند نصوص و ادله معتبر میباشد، مانند اعتقاد به عصمت حضرت فاطمه زهرا (س) که ادله معتبر بر آن دلالت میکند.
پیشنهاد می شود برای درک بهتر موضوع عصمت و ارتباط آن با حجیت امام به این دو بخش از درس گفتار نقد نظریه علمای ابرار، ارائه شده توسط دکتر حسن انصاری توجه نمایید:
جلسه دوم:
زمينه های شکلگيری تشيع امامی در سده دوم قمری، بحث "حجت"، علم و عصمت امام
جلسه سوم:
منابع علم امام، ارتباط موضوع عصمت امام با مسئله حجيت در امر دين و علم امام
@madraseh_kalam
>>Click here to continue<<