دنیا روی یک پایه نمیچرخه
و خیلی چیزا و خیلی از آدما در مسیر ما موثرن
که میتونن نقش مثبت یا مخربی رو ایفا کنن
و جهت زندگی ما رو عوض کنن و تغییر بدن
اما در هر حال ما باید امیدوار باشیم و بمونیم.

برگردیم به همان روزها که کنار جوی‌ آب، دنبال بچه لاکپشت‌ها می‌گشتیم و روی بر‌گ‌های درخت، دنبال کرم‌های ابریشم...

آهای تویی که نمی دونم کجایی مراقب خودت باش🥲❤️‍🩹

ای سرزمین!
کدام فرزندها، در کدام نسل، تو را آزاد، آباد و سربلند با چشمان باور خود خواهند دید؟

‏‌کاش به جای این همه بمب، کتاب بر سر خاورمیانه می‌ریختند...آن وقت دیگر کسی برای رفتن به بهشت، به جنگ نمی‌رفت.

من اندوهگین نیستم
خود، اندوهِ جهانم
و سرزمینی در سینه‌ام گریه می‌کند.

چرا نمی‌توانم زندگی‌های مختلف را مثل لباس‌هاى گوناگون امتحان کنم تا ببینم کدام بیشتر به من می‌آید؟ :))

حالا ما که تحمل می‌کنیم
و سعی می‌کنیم یه طوری ادامه بدیم!
اما تجربه کردن یه سری چیزها
واقعا حقمون نبود.

حالم اونجوریه که مهدی اخوان ثالث می‌گه:
خواهم که به خلوت کده‌ای از همه دور
من باشم و من باشم و من باشم و من

این فصل از تاریخ رو ما هم نفهمیدیم چه برسه به اونایی که در اینده قراره بخوننش

اتش بس ❌
استراحت بین دو نیمه✅

تنم چون وطنم زخم هایی دارد
جبران نشدنی...

یادتونه زمان کرونا به شوخی میگفتیم مرحله بعد جنگه؟ :))

منم دارم میرم خارج
منتها خارج از وضعیت سالم روحی و روانی

تا حالا شده عکس یه نفر رو ببینید و هزاران بار قند تو دلتون آب بشه؟؟!

ناگهان وسط خیابان ایستاد و از خود پرسید:
این سرنوشت من است؟؟