🌴🕋🕌
پند مولانا
آن گمان انگیز را سازد یقین
مهرها رویاند از اسباب کین
پرورد در آتش ابراهیم را
ایمنی روح سازد بیم را
مولانا در این دو بیت یکی از بزرگترین محبتهایی که خداوند برای انسان انجام میدهد ( در واقع میتوان گفت معجزه) را ذکر میکند.
میگوید که خداوند آنقدر بر انسان رحمت دارد که از درون شک و تردیدش یقین و اطمینان بوجود میآورد و حتی در کینه ورزی اسباب را طوری تنظیم میکند که نهایت این کینه ورزی به مهر و محبت ختم شود.
در برابر هجوم انواع بلاها و مصیبتها و تهاجم نفس اماره ( آتش) خداوند از روح ما ( ابراهیم) محافظت میکند و علاوه بر محافظت از همین بلاها و تفکرات مادیگرایی زمینه اعتلای روحی ما را فراهم میکند. و ترس و نگرانی را سبب ایمن سازی روح انسان بکار میبرد. یکی از سادهترین مثالهای همین مورد میتوان گرفتار شدن انسان به برخی بیماریها عنوان کرد که پس از مدتی انسان متوجه میشود که در برابر بیماری ناتوان است و از همانجا پی میبرد که غرورش را کنار بگذارد و از خداوند بخواهد که او را نجات دهد ، بعد از صحت و سلامتی به دو موهبت عظیم رسیده ، هم سلامتی جسمی و هم ارتقای معنوی و روحی . این نمونه ای بود که چطور خداوند مصایب را اسباب و وسیله عروج روحی ما قرار میدهد.
@siratalrasool
>>Click here to continue<<