امروز چنان هوشیارم
که گویی در آستانه مرگ بوده ام :)

«کل ما فيكِ جميلً، حتىٰ محاولاتكِ الخائبة لتخبئة أحزانكِ.»
‏هر آن‌چه درون توست زیباست؛ حتّی تلاش‌های ناموفقت برای پنهان کردن غم‌هایت :)

هرکسی گاهی تو زندگیش حس می‌کنه که باخته. این از ویژگی‌های انسان بودنه. قابلیت ناامید شدن. این چیزیه که ما رو از حیوانات متمایز می‌کنه. یأس ما...

تاریخ هرگز به شما خدانگهدار نمی‌گوید،
تاریخ می‌گوید بعداً شما را ملاقات خواهم کرد!
— إدواردو غاليانو

الان همونجام که
فصیح الزمان شیرازی خطاب به خدا میگه :
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی؟

چه خلاف سر زد از ما که در سرای بستی؟

آنچنان شجاع و ساکتی
که فراموشم شد رنج می‌کشی!
_ارنست همینگوی

خدا همیشه هست. در لابه‌لای دردهای عظیم، در استخوان‌های شکسته و آهنگین قفسه‌ی سینه، در تار و پودِ پرده‌های نازک قلب، در عرض شانه‌هایی که تاب و تحمل ندارند، در پشت پلک‌های روشن و عجین شده با اشک، در لحظه‌ای که از درد به خود می‌پیچی و به تنه‌ی خشک درختی چنگ می‌زنی؛ دقیقا در همان لحظه که برای ظهور یک کلمه، یک احساس، یک پیام، یک امید، درد می‌کشی و آرزو می‌کنی که «ای کاش قبل از این مُرده بودم و فراموش می‌شدم» خدا دارد با نگرانی و امید تماشایت می‌کند تا متلاشی نشوی و از میان درد‌هایت رشد کنی. آنجاست که اگر به کوتاهی یک دم و بازدم، آرام و عمیق نفس بکشی؛ صدایش را می‌شنوی: «أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا» آرام باش بنده. این جویبار زلال را تماشا کن.

برای امشب
روی قلب تب‌دارم دستمال نم‌دار بذار خدا

قوی بمونین
زندگی لامصبِ عجیب غریب
از هر درد و غمی قوی تره ...

رنجت چگونه است؟
+هرشب قد می‌کشد.