دست از جهان و هرچه در او هست بازگیر
وآن دست را به دامنِ شاهِ نجف بزن!

ما بس خرابیم و تویی هم از کرم معمار ما

پسرم؛ خداوند
در مجازات کردنِ تو عجله نکرده است،
و در توبه و بازگشت، تو را سرزنش نکرده است...

نهج‌البلاغه،نامه۳۱

در حقِّ من از هر آنچه دانی مَگُذَر...
از کرده‌ی روشن و نهانی مَگُذَر...
تو نوری و من شیشه، خدایا چه کُنی؟
از بنده‌ی خود اگر توانی مَگُذَر!

مرا هزار امید است و هر هزار تویی!

أين يستريح المتعبون من أنفسهم؟
آنان که از خویش خسته‌اند، کجا خستگی در می‌کنند؟

فراق آن‌چه به من می‌کند سزای من است...

قبر،بهتر از
فقر است!
علی‌علیه‌السلام | الکافی،ج۸،ص۲۰

قلب من این وطن است.

مرا هرگز نمی‌گنجد، دومعنی راست در باور
غزل گفتن پس از سعدی، جوانمردی پس‌از حیدر

#حسین_جنتی

گاهی از خاکِ درت مرهم به زخمِ ما ببند
اینچنین مگذار ما را! یا رها کن، یا ببند...

ازکه دورم‌که به خود ساختنم دشوار است...