منبع: صفحه لینکداین PMI
اکثر مدیران پروژه در ابتدا فهرستی از خطرات و احتمالات بالقوه تهیه میکنند و سپس به جلو حرکت میکنند. یک گام مهم که اغلب نادیده گرفته میشود، ایجاد یک بودجه ریسک واقعبینانه است. این موضوع اغلب منجر به کمبود منابع یا زمان کافی برای مقابله صحیح با خطرات پس از وقوع آنها میشود.
بودجه ریسک را میتوان به چهار دسته عمده تقسیم کرد:
1. اجتناب یا Avoidance: اقداماتی که برای جلوگیری از وقوع یک خطر انجام میشود. این نیاز به برنامهریزی اولیه دارد، زیرا بسیاری از استراتژیهای اجتناب باید درست قبل از شروع پروژه اجرا شوند. ممکن است برای شناسایی گزینههای جایگزین، مذاکره در مورد شرایط مختلف قرارداد و انتخاب فناوریها یا رویکردهای خاص، بودجه مورد نیاز باشد.
2. کاهش یا Mitigation: اقداماتی که برای کاهش احتمال وقوع خطر یا تأثیر آن در صورت وقوع انجام میشود. کاهش شامل اقدامات پیشگیرانه و پیشنگرانه در طول عمر پروژه است.
3. شناسایی/محرک یا Detection/Triggering: اقداماتی که برای تعیین احتمال وقوع خطر یا اینکه آیا خطر قبلاً رخ داده است انجام میشود. شناسایی یا تحریک تکنیکی برای تعیین احتمال وقوع خطر و تأثیر بالقوه آن است. اغلب این آزمایش را میتوان فقط قبل از زمانی که احتمال وقوع خطر وجود دارد، آغاز کرد.
4. بودجه ذخیره یا Contingency: اقداماتی که برای رسیدگی به نتایج پس از وقوع یک رویداد ریسک انجام میشود. اجرای یک استراتژی احتمالی اغلب پرهزینهتر از سرمایهگذاری در اجتناب یا کاهش و شناسایی است. هر چه سرمایهگذاری در پیشگیری بیشتر باشد، هزینه ریسک کمتر میشود.
نکته کلیدی در این دستهبندی، اجتناب از تخصیص درصدی از بودجه پروژه برای ریسک است. در عوض، باید به درستی برآورد و بودجه برای اقدامات اجتنابی، کاهشی، محرک و احتمالی را انجام داد.
در نهایت، این بودجه ریسک باید با طرح پروژه شما ادغام شود. بسیاری از مدیران پروژه جدا از بقیه پروژه، فایل، ابزار و فرآیند جداگانهای برای مدیریت ریسک دارند. در نتیجه، طرحهای ریسک اغلب فراموش میشوند، بیاثر میشوند یا فقط برای اهداف اداری استفاده میشوند و نمیتوانند ابزار مدیریت مفیدی باشند. علاوه بر این، زمانی که به طرح پروژه متصل میشود، احتمال کاهش بودجه ریسک کمتر است.
>>Click here to continue<<