𝘐 𝘮𝘪𝘴𝘴 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘰𝘯𝘦 𝘍𝘰𝘳 𝘢 𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘮𝘦, 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘢𝘵 𝘩𝘦 𝘪𝘴 𝘥𝘰𝘪𝘯𝘨, 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘩𝘦 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘸, 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘢𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘩𝘪𝘴 𝘴𝘢𝘥𝘯𝘦𝘴𝘴 𝘰𝘳 𝘩𝘢𝘱𝘱𝘪𝘯𝘦𝘴𝘴. 𝘍𝘰𝘳 𝘢 𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘵𝘪𝘮𝘦, 𝘐 𝘩𝘢𝘷𝘦𝘯'𝘵 𝘴𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘳 𝘴𝘮𝘪𝘭𝘦, 𝘐 𝘩𝘢𝘷𝘦𝘯'𝘵 𝘩𝘦𝘢𝘳𝘥 𝘩𝘦𝘳 𝘤𝘳𝘺, 𝘐 𝘩𝘢𝘷𝘦𝘯'𝘵 𝘩𝘦𝘭𝘥 𝘩𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘯𝘥𝘴, 𝘢𝘯𝘥 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘤𝘦𝘯𝘵 𝘰𝘧 𝘵𝘦𝘯𝘴𝘪𝘰𝘯. 𝘐 𝘫𝘶𝘴𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘪𝘵 𝘪𝘴𝘯'𝘵, 𝘢𝘯𝘥 𝘪𝘵 𝘴𝘩𝘰𝘶𝘭𝘥 𝘣𝘦.
دلم برای یک نفر تنگ است. خیلی وقت است نه می‌دانم چه می‌کند، نه می‌دانم اکنون کجاست، حتی خبری از غم و شادی‌اش هم ندارم. مدت‌هاست که لبخندش را ندیده‌ام، گریه‌اش را نشنیده‌ام، دستانش را نگرفته‌ام، و عطر تنش را نمی‌دانم. فقط می‌دانم نیست، و باید باشد.

𝘋𝘰𝘯'𝘵 𝘳𝘦𝘮𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳 𝘩𝘰𝘸 𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘪𝘵 𝘵𝘰𝘰𝘬 𝘧𝘰𝘳 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘱𝘢𝘳𝘵 𝘙𝘦𝘣𝘶𝘪𝘭𝘥 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘴𝘰𝘶𝘭 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘸𝘢𝘴 𝘵𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘺𝘰𝘶 𝘙𝘦𝘮𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘦 𝘦𝘯𝘥 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘢𝘪𝘯 𝘺𝘰𝘶 𝘴𝘶𝘧𝘧𝘦𝘳𝘦𝘥 𝘈𝘯𝘥 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘦𝘵 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘺𝘰𝘶 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘴𝘦𝘦 𝘢𝘯𝘺 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦𝘮 𝘊𝘭𝘰𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘦𝘪𝘳 𝘦𝘺𝘦𝘴 𝘢𝘯𝘥 𝘪𝘨𝘯𝘰𝘳𝘪𝘯𝘨 𝘺𝘰𝘶 𝘙𝘦𝘮𝘦𝘮𝘣𝘦𝘳 𝘵𝘰 𝘯𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘪𝘷𝘦 𝘵𝘩𝘦𝘮!
یادت نره چقدر طول کشید تا اون بخش
از روحتو که ازت گرفتنو دوباره بسازی
یادت بمونه تمومِ دردایی رو که کشیدی
و هیچکدومشون ندیدن، یادت نره که
چشماشونو بستن و نادیدت گرفتن
یادت بمونه که هیچوقت نبخشیشون!

𝘋𝘰 𝘺𝘰𝘶 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘰 𝘨𝘢𝘷𝘦 𝘮𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘣𝘪𝘨𝘨𝘦𝘴𝘵 𝘣𝘭𝘰𝘸? 𝘖𝘯𝘦 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘦𝘰𝘱𝘭𝘦 𝘐 𝘭𝘰𝘷𝘦𝘥 𝘷𝘦𝘳𝘺 𝘮𝘶𝘤𝘩. 𝘞𝘩𝘪𝘭𝘦 𝘩𝘰𝘭𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘩𝘦 𝘥𝘢𝘨𝘨𝘦𝘳, 𝘐 𝘴𝘢𝘪𝘥: 𝘕𝘰, 𝘯𝘰, 𝘯𝘰, 𝘵𝘩𝘪𝘴 𝘪𝘴 𝘯𝘰𝘵 𝘵𝘳𝘶𝘦! 𝘛𝘩𝘪𝘴 𝘪𝘴 𝘢 𝘥𝘳𝘦𝘢𝘮! 𝘐𝘵'𝘴 𝘯𝘰𝘵 𝘱𝘰𝘴𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦.. 𝘢𝘯𝘥 𝘥𝘰 𝘺𝘰𝘶 𝘬𝘯𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘥𝘢𝘳𝘬 𝘱𝘢𝘳𝘵 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘳𝘺 𝘸𝘢𝘴? 𝘐 𝘤𝘰𝘶𝘭𝘥 𝘥𝘦𝘧𝘦𝘯𝘥 𝘮𝘺𝘴𝘦𝘭𝘧, 𝘣𝘶𝘵 𝘐 𝘥𝘪𝘥𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘵𝘩𝘦𝘮 𝘵𝘰 𝘨𝘦𝘵 𝘩𝘶𝘳𝘵. 𝘐 𝘱𝘳𝘦𝘧𝘦𝘳𝘳𝘦𝘥 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘵𝘰𝘳𝘯 𝘵𝘰 𝘱𝘪𝘦𝘤𝘦𝘴 𝘮𝘺𝘴𝘦𝘭𝘧, 𝘣𝘶𝘵 𝘵𝘩𝘦𝘺 𝘸𝘦𝘳𝘦 𝘯𝘰𝘵 𝘩𝘢𝘳𝘮𝘦𝘥. 𝘈𝘯𝘥 𝘐 𝘩𝘢𝘵𝘦 𝘮𝘺𝘴𝘦𝘭𝘧 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘢𝘭𝘭 𝘮𝘺 𝘣𝘦𝘪𝘯𝘨.
میدونی من بزرگترین ضربه هار‌و از کی خوردم؟ از آدمایی که خیلی دوسشون داشتم. در حالی داشتن خنجرو فرو میکردن و من میگفتم: نه نه نه.. این واقعیت نداره! این یه خوابه! امکان نداره.. و میدونی بخش دارک ماجرا کجا بود؟ میتونستم از خودم دفاع کنم اما نمیخواستم اونا زخمی بشن. ترجیح دادم خودم تیکه تیکه بشم اما اونا آسیب نبینن. و تهشم با تموم وجودم از خودم متنفر بشم.

𝘈𝘯𝘥 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘢𝘪𝘯 𝘩𝘢𝘴 𝘳𝘦𝘢𝘤𝘩𝘦𝘥 𝘰𝘶𝘳 𝘣𝘰𝘯𝘦𝘴 𝘉𝘶𝘵 𝘸𝘦 𝘩𝘢𝘷𝘦 𝘯𝘰𝘵 𝘭𝘰𝘴𝘵 𝘰𝘶𝘳𝘴𝘦𝘭𝘷𝘦𝘴 𝘺𝘦𝘵 𝘈𝘯𝘥 𝘸𝘦 𝘭𝘪𝘷𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘵𝘪𝘮𝘦𝘴
𝘈𝘯𝘥 𝘸𝘦 𝘴𝘵𝘪𝘭𝘭 𝘭𝘢𝘶𝘨𝘩 𝘴𝘰 𝘮𝘶𝘤𝘩 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘰𝘶𝘳 𝘩𝘦𝘢𝘥𝘴 𝘩𝘶𝘳𝘵 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘢𝘭𝘭 𝘵𝘩𝘦 𝘶𝘯𝘩𝘢𝘱𝘱𝘪𝘯𝘦𝘴𝘴 𝘸𝘦 𝘩𝘢𝘥 𝘵𝘰 𝘢𝘤𝘤𝘦𝘱𝘵.
و درد به استخوانِمان رسیده‌ اما هنوز خودمان را نباخته‌ایم و روزگار را زندگی می‌کنی و هنوز آنقدر می‌خندیم که سرمان از این همه ناخوشی‌هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم درد می‌گیرد.

𝘐 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘰𝘶𝘳 𝘮𝘦𝘮𝘰𝘳𝘪𝘦𝘴 𝘢𝘯𝘥 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘵𝘰 𝘧𝘰𝘳𝘨𝘦𝘵 𝘵𝘩𝘦𝘮 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 "𝘮𝘦𝘮𝘰𝘳𝘪𝘦𝘴" 𝘢𝘳𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘭𝘢𝘴𝘵 𝘭𝘪𝘯𝘬 𝘣𝘦𝘵𝘸𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘦 𝘢𝘯𝘥 𝘺𝘰𝘶 𝘢𝘯𝘥 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘵𝘰 𝘣𝘦 𝘤𝘶𝘵 𝘰𝘧𝘧 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘺𝘰𝘶.
خاطراتمان را دوست دارم وَ نمی‌خواهم فراموششان کنم چراکه «خاطرات» آخرین حلقه‌ی اتصال من وُ توست وَ من نمی‌خواهم از تو بریده شوم.