💢اسبی، در باتلاقی گلی و سرد و عمیق گیر کرده، با پذیرشِ شکست، داره نااُمیدانه به استقبال مرگ میره. ساکنان مجرب و دانای محلی، اسبِ گرفتار رو میبینن و با دیدن چسبناکی و غلظت و عمق باتلاق، به این نتیجه میرسن که *چیزی که میتونه ناجیِ این اسب نااُمید و تسلیم‌شده باشه، یک انگیزه محرک وقوی و انرژی درونیه که اون رو به حرکت و تلاش برای نجاتِ خودش وادار کند.
□ برای ایجاد این انگیزه، گله‌ی اسبشون رو دور باتلاق میارن و اونا رو به حرکت درمیارن. اسبِ گرفتار با دیدن آزادی و جنب‌و‌جوش اسب‌های دیگه، امید و انگیزه‌اش شعله‌ور میشه و جنگیدن و مبارزه برای رها شدن از دام رو آغاز میکنه. سرانجام کششِ اشتیاقِ اسب، به کششِ باتلاقِ سرد می‌چربه و اسبِ خسته، خودش رو نجات میده!
●این قضیه تو زندگی ما هم صادقه! با چه افرادی در ارتباطیم؟! این افراد به ما اُمید و انگیزه میدن یا حرف‌ها و رفتارشون سرشار از انرژی منفیه و اشتیاق زندگی رو از ما می‌گیره؟
@success_pd
>>Click here to continue<<