از چپ نفر سوم هادی اشتری استاندار سابق گیلان و چند تن از رجال و روئسای وقت، از جمله حاج حسینعلی سالار مشکات رییس وقت انجمن یا شورای شهر رشت ودیگران در کنار دکتر علی امینی نخست وزیر آنزمان ایران واز ملاکین لشت نشا . سال  ۱۳۴۰

@guilan_ghadim

سیمای قدیم جاده ماکلوان _ماسوله با نمونه خانه سنتی گالی پوش و طبیعت دست نخورده آن و جاده خاکی  اش که هنوز آسفالت نشده بود. سال ۱۳۶۴ خورشیدی
  عکس از: آرمین خلیق

@guilan_ghadim

میوه فروشی در بازار رشت زمان قاجار

عکاس:آنتوان سوروگین

@guilan_ghadim

سفر جمعی از بازاریان قدیم فومن به مشهد

از راست:
مرحوم حاج حسین فعال دلدار دانای فومنی
مرحوم باقرشکرریز(معلم ورزش)
حسین غلامی پور
مرحوم حاجی جاوید
مرحوم باشلقی
پایین نشسته
مرحوم علی علیزاده محبوب معروف به پیله حاجی اوغلی
مرحوم صادق شکریز
دو تا بچه ها پسران حاج حسیین فعال به نامهای عباس و حسن هستند

با تشکر از: رضا باشی



@guilan_ghadim

هیأت ممتحنه طلاب حوزه
علمیه گیلان در رشت .اردیبهشت سال۱۳۰۸
نشسته از چپ : سید محمد کشفی ( قاضی عسکر ) , شیخ محمد صیقلانی , آیت الله سید عبدالوهاب صالح ضیابری ( رئیس هیأت ممتحن ) , علی محمد پرتوی ( منیع الملک , رئیس ادارهء معارف وقت گیلان ) ,  آیت الله سید حسن معصومی اشکوری , شیخ باقر محقق و سید محمد رودباری
@guilan_ghadim

سیمای قدیم مسجد صفی یا مسجد جامع رشت وحوزه علمیه آن واقع در بازار راسته زرگرها از سمت خیابان شریعتی مربوط به دوره قاجاریه. این مسجد در اواسط دهه چهل دچار حریق شد که به خواسته مرحوم آیت الله حاج سید محمود ضیابری با کمک خیرین وتاجران وقت رشت تجدید بنا شد ودستخوش تغییراتی گردید.
@guilan_ghadim

مردم انقلابی منجیل در حال پایین کشیدن  مجسمه فرح پهلوی . این مجسمه در جزیره همجوار سد سفید رود قرار داشت‌.

اسفند ماه سال  ۱۳۵۷ یا
فروردین ماه سال  ۱۳۵۸

@guilan_ghadim

سال هزارو دویست و هشتادو شش
هجری قمری ناصرالدین شاه قاجار از دارالخلافه تهران بسوی دارالمرز رشت حرکت کرد تا مدتی را در این دیار بگذراند .در این عکس که در محدوه منجیل گرفته شده کاروان او وهمراهانش چادر زده اند تا استراحت کنند.چهار سال پس از این, وی بعنوان اولین پادشاه ایران از راه رشت _ بندر پیربازار _ بندر انزلی_روسیه  راهی فرنگ یا همان اروپا شد که بعد از چند ماه از همین راه برگشت و روانه کاخ گلستان تهران گردید.

@guilan_ghadim

زنده یاد اکبر موسس تیم فوتبال تاج رشت

مرحوم محمد رضا اکبر دی ماه ۱۳۰۹  در محله خمیران زاهدان رشت بدنیا آمد و پس از طی تحصیل در مدارس رشت تا دیپلم ادبی پیش رفت. وی مدرسه اسلامی رشت و سپس مدارس فرهنگی آینده رشت را تاسیس و سه مدرسه دخترانه و پسرانه را افتتاح نمود که تا سال پنجاو هشت فعال بود.
نامبرده در سال سی و نه باشگاه تاج (ابوذر ، استقلال رشت و داماش بعدی)رشت را تاسیس نمود که تا سال پنجاو هشت این سمت را عهده دار بود.مرحوم رضا اکبر عاقبت در دوم اسفند ماه سال هفتادو در مسیر رشت به تهران در رودبار مرحوم شدند. روحش شاد

با تشکر از : میر جلیل مهر آریا

@guilan_ghadim

میرزا عبدالوهاب مستوفی سمیعی رشتی از رجال دوره قاجار گیلان است.وی فرزند حاج میرزا حسن خان نوه حاج سمیع سر دودمان خاندان سمیعی های رشت است. وی در زمان خود مستوفی ، یعنی مسئول امور حسابداری و دیوانی رشت را برعهده داشته است.
گفتنی است؛ میرزا بزرگ پدر میرزا کوچک جنگلی  زمانی در خدمت وی بوده و پیشکار او محسوب میشده است.از یادگاریهای میرزا عبدالوهاب مستوفی مسجد و همچنین مدرسه دینی یا حوزه علمیه مستوفی است که امروزه در محله وادی الله (خیابان مطهری) قرار دارد و در دهه بیست توسط مرحوم آیت الله شیخ مهدی ازهدی لاکانی تعمیر و مرمت شده است.


@guilan_ghadim

میرزا محمد خان صدیق الرعایا کسمایی.

وی فرزند حاجی صالح و برادر حاج احمد کسمایی ( از سران نهضت جنگل) و شیخ محمود نویدی کسمایی(از روحانیون) و کربلایی ابراهیم خان شهیدی کسمایی( کبریت خان) بودو از ملاکین و حاکمان منطقه کسما صومعه سرا در زمان قاجار به شمار می رفت که عاقبت در عصر مشروطه، زمانی که نایب الحکومه کسما بود در ۱۳ بهمن سال ۱۲۸۶ خورشیدی به خاطر مسائل و مشکلاتی که در آن زمان پیش آمد، به دست دوتن از اهالی قدیم فومنات با شلیک گلوله کشته شدو چندی بعد در کربلا مدفون شد. رابینو کنسولیار سابق انگلیس در رشت در کتاب "مشروطه گیلان" به این موضوع اشاره کرده و ابراهیم فخرایی نیز در کتاب "گیلان در جنبش مشروطیت" نام قاتلان را کاسگل فومنی و مهدی قصابسرایی ذکر کرده است.
میرزا محمد خان کسمایی لقب "صدیق الرعا" را از ناصرالدین شاه قاجار گرفته بود و پدرش حاجی صالح بانی مسجد صالح آباد در بازارچه سبزه میدان رشت می باشد‌. نوادگان وی نام خانوادگی صدیقی کسمایی دارند. یکی از فرزندانش به نام جمیله صدیقی کسمایی از فرهنگیان سابق رشت بود که به همراه کسانی چون:روشنک نوعدوست وشوکت روستا و چند بانوی دیگر گیلانی که اغلب اهل کسما بودند، جمعیت "پیک سعادت نسوان" را برای بالا بردن آگاهی و روشنفکری زنان گیلان به سال ۱۳۰۰خورشیدی در رشت تاسیس کرد و دوسال بعد دبستانی را هم به همین نام در رشت راه اندازی و مدیریت نمود. انجمن پیک سعادت نسوان مانند سایر سازمان ها و نهادهای مردمی دوره پهلوی توسطه دیکتاتوری رضا خان مورد یورش قرار گرفت و بسته شد. جمیله صدیقی به خاطر فعالیت چپ گرایانه اش در همان زمان، از سال ۱۳۱۵ تا سال ۱۳۲۰ در زندان بسر برد و نخستین زندانی سیاسی زن ایران محسوب می شود‌. نامبرده عاقبت در سال ۱۳۶۲ در مسکو درگذشت و همانجا مدفون گردید. فرزند دیگر صدیق الرعایا، حسین نام داشت که کارمند دارایی وپدر کامبیز صدیقی کسمایی شاعر بود.


عکس از مجموعه: میرزا نعمت الله کسمایی

@guilan_ghadim

تصویر تازه انتشار یافته ای از مرحوم حاجی سید رضی مقیمی فومنی. وی از ملاکیلان معروف و پرنفوذ دوره قاجار در گیلان بود .

@guilan_ghadim

مرحوم شیخ علی شیشه بر از مبارزین دوره نهضت جنگل . نوادگانش امروزه در رشت نام خانوادگی" شیشه بر" و " سه سلطانی" دارند.

@guilan_ghadim

اصالت پوشش یک بانو از اهالی قدیم قاسم آباد چابکسر رودسر

@guilan_ghadim

میدان شهرداری فومن در گذر زمان

@guilan_ghadim

وارش فومنی

استاد محمدعلی اخوات متخلص به "وارش فومنی"، شاعر، نویسنده، منتقد ادبی، طنزپرداز و ترانه سرا به دو زبان فارسی و گیلکی، سال ۱۳۳۲ در شهر فومن به دنیا آمد. تا دوم متوسطه در دبیرستان امیرکبیر فومن درس خواند، سپس به علت فوت پدر و نگهداری از مادر و چهار برادر و یک خواهر کوچکتر از خود، راهی تهران شد. او روزها کار کرد و شب ها درس خواند.
او در تهران با بزرگان و ستارگان ادب فارسی مانند مهدی اخوان ثالث، عماد خراسانی، منوچهر آتشی، عمران صلاحی، دکتر فرامرز سلیمانی، عباس صادقی و حسین منزوی، معاشرت داشت.
وارش فومنی در موضوعات گیلان‌_شناسی، و فرهنگ و ادبیات گیلکی فعالیت دارد، و سبک شعری هسا_شعر (شعر امروزی) دارد.
وی اولین دفترش را در سال ۱۳۵۸ به نام «خلیج درد» در تهران منتشر کرد، در سال ۱۳۹۴ ده داستان طنز گیلکی را با ترجمه ی فارسی به نام پاچ_غُرماچ (چاقِ کوتاه قد) در رشت به بازار کتاب عرضه کرد که مورد پسند خاص و عام قرار گرفت و در مدت کوتاه به چاپ دوم رسید. او در سال ۱۴۰۱ اقدام به نشر دفتر دوم کتاب «پاچ غُرماچ» در رشت نمود.

به کوشش: رسول سعیدی زاده


@guilan_ghadim

یک مغازه برنج فروشی دربازار بزرگ وسنتی رشت اواخر عصر قاجار

بازار بزرگ و تاریخی شهر رشت، بخشی از باقت قدیمی و تاریخی مرکز شهر را که در طرف غرب محله صیقلان است، به خود اختصاص داده است.


@guilan_ghadim

یک بارکاس در اسکله
قدیم بندر پهلوی .دوره اول پهلوی

بندر اَنزَلی از شهرهای ساحلی دریای کاسپین از روزگارقدیم تاکنون  سین سیلی، هنزرلی، فرزه انزلی، آبادی انزلی، شهر انزلی، بندرانزلی، انزلیج، اِنزل، پهلوی و انزلی نامیده  وخوانده شده است.در شهریور ماه سال ۱۳۱۴ خورشیدی بموجب تصویب نامه ٔ هیأت وزیران ، نام انزلی به "پهلوی" تبدیل شدودر سال ۱۳۵۸ دوباره به نام سابق خود" بندر انزلی " بازگشت.

باید توجه داشت که نام سابق بندر انزلی یعنی بندر پهلوی با نام خانوادگی  رضا شاه پهلوی هیچ ارتباطی ندارد وپیش از اینکه رضاخان به سلطنت برسد این بندر. به" پهلوی "که شاخه ای از زبان ایران باستان می باشد  موسوم بوده است.
البته گفته می شود که انزلی هیچ گاه در طول تاریخش به نام پهلوی نامیده نمیشد. در آخرین روز سال ۱۳۰۳ش محمدحسین آیرم فرمانده تیپ مستقل شمال، که عملا حاکم گیلان بود، از رضاخان پهلوی که در آن موقع سردار سپه و نخست وزیر بود درخواست کرد که نام بندر انزلی به نام «بندر پهلوی» تغییر نام دهد.
این کار هم برای چاپلوسی و هم برای زمینه سازی برای سلطنت رضاخان بود.
رضاخان هم در اولین جلسه هیات دولت، در روز ۸ فروردین ۱۳۰۴ش این تغییر نام را به تصویب رساند‌. به هر روی بعضی بر این باورند که در گذشته های دور، انزلی محل روییدن «لی» و «سوف» بوده که هر دو از گیاهان کناره تالاب انزلی می باشند، از این رو این محل را «هنزرلی» خوانده اند و اندک اندک «انزلی» شده است.

جهانگیر سرتیپ پور بر این باور است که «انزل»، «انزر»، «انجر» یا «انگر» به گفته ابومنصور جوالیقی به معنی لنگر است. این واژه صفتی برای پهنه آبی بود که راه رشت را از طریق آب بر همه زمین های کرانه ای تولم، صومعه سرا یا صوماسرا، نرگستان، ضیابریازریه بر، و گسکرات تا اندازه ای کپورچال و از سوی دیگر خمام تا محل پیوستنگاه دریا و خلیج، که در گذشته، یعنی پیش از ۸۶۲ ﻫ.ق، آباد نبوده است، پیوند می داد.  نام این پهنه آب، که امروز مرداب انزلی و تالاب انزلی خوانده می شود و در روزگار پیشین، یعنی پیش از به وجود آمدن آبادی های انزلی و غازیان «آب انزلی» خوانده می شد، این بوده است که آب انزلی یا تالاب انزلی، جز در بخش هایی که نزدیک دهنه و پیوستگاه دریا و خلیج، بسیار آرام و بیشتر نقاط آن، توانایی لنگراندازی داشته و دارای لنگرگاه های بسیار بوده است، که بستگی مردم کرانه نشین را با یکدیگر، آسان می کرده است.


@guilan_ghadim