دچار افسردگی بعد جنگ شدم :)

‏ما همچنان می‌سوزیم و می‌سازیم. قسمت مان بوده یا نبوده ،دیگر اهمیت ندارد. سگ بریند روی قسمت و همه چیز.

آرزوی از ياد رفتن دارم، تا بتوانم با خيالی آسوده از به غم ننشستن كسانی كه مرا ميشناختند، به زندگی خود پايان دهم.

تو آب‌ نمک زاده هستی من محضر زاده،
ما به درد هم‌ نمی‌خوریم.

همین.

‏اگه از شنبه بعد از جنگ هم شروع نکردی دیگه ولش کن.

من در مواجهه با پسرا، اخلاق رو به قیافه ترجیح دادم و هر بار، بدون استثنا، یه موش فاضلاب بازیم داد.

شدی واسم یادش بخیر .

‏من آدم نرفتنم ولی اگر رفتم، باور کن آدم برنگشتنم.

ولی تو همیشه آرزوم بودی،حتی وقتی داشتمت :)

قند که نه ولی بدم نمیاد خودمو حذف کنم.

دیگه برام مهم نیست کی رو از دست بدم، همین که دوباره خودم رو گم نکنم خوبم.

عکسشو بذار تو کیف پولت که اگه گم شدی، بدونن مال کی‌ هستی.

ماجرا رو برای دوستات تعریف میکنی و بعد میبینی چقدر احمق، بچه، ساده‌، طفلک و امیدوار بودی.

‏نا ندارم،غمگینم.

‏اخرش یا تو غرورتو میزاری کنار یا من تورو.

اگه الان داری این پیامو می‌خونی بدون دلم واست تنگ شده ولی نتونستم بهت بگم :)