بیایم به یه شکل دیگه نگاه کنیم تا حالا به این موضوع فکر کردین که چطور یه موش حتی اگر در تمام عمرش موش دیگه ای رو ندیده باشه، برای بچه هاش لونه میسازه؟
یا موارد مشابه دیگه مثل یه عنکبوت که تار می تنه، یه کرم ابریشم که پیله میسازه، و یا یه سگ آبی که سد میسازه و ... حتی اگه هیچ کدوم از همنوعانشون هرگز به اونها نشون نداده باشن که چطور این کارهای پیچیده رو انجام میدن.
این سوالات به این معنا نیست که این رفتارها آموخته شده نیستن، بلکه به این معناست که این حیوانات اونها رو در طول یه عمر نیاموختن، بلکه در طول هزاران نسل یاد گرفتن.
تکامل رفتارهای حیوانی در واقع یک فرایند یادگیری محسوب میشه، اما این یادگیری توسط مجموعه گونه انجام میگیره، نه توسط یک فرد، و نتایج این فرایند یادگیری در DNA کد گذاری شدن.
در واقع موجودات زنده مدلهایی درونی از جهان و رفتار مناسب در اون رو دارن، که از طریق تکامل شکل گرفته. این مدل ها ممکنه آگاهانه نباشن، ولی وجود دارن و به حیوان اجازه میدن که بدون تجربه قبلی رفتارهایی مؤثر انجام بدن.
در واقع بخش مهمی از هوش، از طریق تجربه جمعی شکل میگیره، نه صرفاً تجربه شخصی. مدل های هوش مصنوعی هم باید مدلهای درونی از جهان داشته باشن، نه فقط آماری و مبتنی بر زبان.
>>Click here to continue<<