سعید نوری🖋یكی از شیوه‌های معمول برای نمایش خیالات یا تصورات یك شخصیت در سینمای ایران پدیدار شدن شخصیت دوم در قاب تصویر بعد از لرزه‌های سریع تصویر یا حضور دو تصویر روی هم به شیوه‌های مختلف بوده است. معمولاً در این شرایط، بخشی از عواطف درونی آدم‌ها آشکار می‌شده و تجسم عینی پیدا می‌کرده است.
در این‌جا سه نمونه از این جنس خیال مجسم شخصیت در سینمای دهه سی ایران را می‌بینیم كه ممكن است امروز ابتدایی و حتی خنده‌دار به نظر برسند اما در زمان اكران، نوعی جادو یا شعبده در تصویر تلقی می‌شده‌اند. در نمونه اول فیلم «گلنساء» (سرژ آزاریان، 1331)، روح مادر درگذشته‌ی دختر در آسمان پدیدار می‌شود تا او را از قتل دخترشان بر حذر بدارد. در دومی، «چهارراه حوادث» (ساموئل خاچیکیان، 1333)، سرزنش و خودخوری ناصر توسط خودش و در سومی، «آرامش قبل از طوفان» (خسرو پرویزی، 1339)، دختری كه بر تابلوی نقاشی تصویر شده از تابلو بیرون می‌آید و درددل عاشقش را می‌شنود.
#فیلم_امروز #فیلم_گلنساء #فیلم_چهارراه_حوادث #فیلم_آرامش_قبل_از_طوفان

جیمز دین، ستاره جوانمرگ سینمای آمریکا، که مرگ نابه‌هنگامش در تصادف اتومبیل در 24 سالگی به او جایگاهی افسانه‌ای داد، در بازیگری، یکی از نمایندگان اصلی نسل جوان بعد از پایان جنگ دوم جهانی بود که احساساتی چون خشم، طغیان، امید و آگاهی نسبت به رنج تنهایی فزاینده را بروز می‌داد و همین سبب شده بود که طرفدارانش، همانند او حرف بزنند، راه بروند، لباس بپوشند و به دنبال ادامه مسیری باشند که او می‌رفت. چون جوانمرگ شده بود هر دختری خیال می‌کرد که شانس آشنایی با او را از کف داده و هر پسری جوانمرگی او را تهدیدی برای والدین خود می‌دانست تا هشدار داده باشد که اگر توسط آنان درک نشود راه جیمز دین را خواهد پیمود که راه فنا بود.

با چنین رویکردی دو سال پس از مرگ او در 30 سپتامبر 1955، عکس‌ها، صداهای باقی‌مانده از او، صحنه‌های استفاده نشده بازی‌هایش و بخشی از فیلم‌های کوتاه تبلیغاتی که بازی کرده بود دستمایه مستند درخشانی شد به نام «داستان جیمز دین» (رابرت آلتمن- جورج دبلیو جورج، 1957) که بخشی از آخرین نماهای ثبت‌شده از این نماد جوانی و جوانمرگی سینمای آمریکا را برای اولین بار منتشر کرد تا ببینیم او قربانی سبکسری‌های جوانی اما همزمان در سینما جاودانه شد.
او تنها بازیگری است که دو سال پیاپی پس از مرگش نامزد جایزه اسکار شد.

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
@filmemrooz_official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

#فیلم_امروز #جیمز_دین

سعيد نوری🖊در اکتبر ۲۰۰۸، سینماتک پاریس مرور آثار سینماگر آمریکایی دنیس هاپر (۱۹۳۶-۲۰۱۰) را برگزار کرد و در آن روزگار شانس شرکت در مسترکلاسش را پیدا کردم. آثار مهمی مانند «ایزی رایدر» (۱۹۶۹) و «آخرین فیلم» (۱۹۷۱) را در اوج دوران تحول سینمای آمریکا در گذر از نظام استودیویی ساخته بود. ساختن فیلم در فضاهای واقعی و توجه به روحیات نسل جوان بعد از جنگ دوم جهانی از مسائل مرکزی این فیلم‌سازان بود. او و همقطارانش نماینده نسلی بودند که می‌خواست به هر ترتیب فضای جدیدی از روحیات ساختارشکنانه را به آمریکایی‌های سنتی و نسل والدین خود ارائه کند. عادت به برون‌ریزی تنهایی‌های خود، ثبت ایده‌ها و منویات درونی با ضبط‌صوت، حفظ کردن شعر ترانه‌های روز راک‌اندرول به‌خصوص باب دیلن، بخشی از ويژگى‌هاى دنیس هاپر جوان بود که در فیلم‌ها امکان بداهه‌پردازی را برایش فراهم می‌کرد.

در «خیالباف آمریکایی» (کیت کارسن و لارنس شیلر، ۱۹۷۱) او از دوران‌های مختلف زندگی و عواطف خود به عنوان هنرمند می‌گوید اما حوادث اطراف و تصمیمات استودیو برای فیلمی که در حال ساخت آن است او را به جنون و سپس افسردگی می‌کشاند. هاپر پس از دومین فیلمش تا نه سال فیلمی نمی‌سازد. تنها به بازیگری جسته‌گریخته در سال‌های دهه ۱۹۷۰ ادامه می‌دهد. اما از آغاز دهه ۱۹۸۰ باز فيلم‌سازى را از سر مى‌گيرد.



#فیلم_امروز #دنیس_هاپر #کارگردانی #هالیوود

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

سعید نوری🖊تنها صحنه‌اى كه محمدعلى فردين به جاى خودش حرف زده در نقشی كوتاه در فيلم «گرگ‌هاي گرسنه» (فردين و نظام فاطمى، ۱۳۴۱) در نقش يك معتاد است. او در این اولین فیلمی که کارگردانی کرده، مثل آخرین فیلمی که کارگردانی کرد، «بر فراز آسمان‌ها» (۱۳۵۷) که هر دو نقش پدر و پسر را ایفا کرد، در دو نقش ظاهر شده؛ دو برادر که یکی کاراگاه است و دیگری معتادی که به قتل می‌رسد. در گفت‌وگو با عباس بهارلو، فردین اشاره می‌کند که وقتی کنار دوبلورها می‌نشسته چنان محو استعدادشان می‌شده که نمی‌توانسته کار کند. رضا کیانیان هم در مصاحبه‌ای که با فردین انجام داده به صدای پرطنین و جذاب خود او اشاره می‌کند. باید دانست که فردین دستی هم در آواز داشته و صدای آواز خواندنش در رادیو هم ثبت شده است.

#فیلم_امروز #فردین #محمدعلی_فردین #فیلمفارسی

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

پدران در ساختار پدرسالاری تلفیقی از ابریشم و فولاد بودند. در بیداری اخم و تهدید می‌کردند و در خواب بالای سر فرزندشان می‌نشستند و قربان صدقه‌اش می‌رفتند!
جمشید مشایخی در سکانسی از فیلم «آب نبات چوبی» (امان منطقی، 1351) با دوبله ایرج ناظریان و بازی نوری کسرایی، از دختری که خوابش برده پرستاری و دلجویی می‌کند ولی این ملایمت پدر همیشه در تاریکی و سکوت مجال بروز می‌یابد. فیلم با متنی نوشته سهیلا نصر و موسیقی انوشیروان روحانی ملودرامی‌ست که صحنه‌های احساسی کم ندارد.

#فیلم_امروز #جمشید_مشایخی #آب_نبات_چوبی #امان_منطقی

سعید نوری🖊تا قبل از دهه ۱۳۳۰ فیلم‌های غربی‌ها از سرزمین ایران، بیشتر نمایشگر جابه‌جایی مردم با اسب و قاطر و شتر بود. نمایش فرودگاه مهرآباد که در ۱۳۱۷ راه‌اندازی شد از سال‌های ابتدایی دهه سی در سینمای ایران با این رویکرد که مردم در ایران نه تنها برای تحصیل به فرنگ می‌روند و برای خدمت به کشور برمی‌گردند که پذیرای خارجی‌ها هم در ایران هستند در بخش‌هایی از داستان فیلم‌های ایرانی قرار گرفت. البته علل نمایش فرودگاه و هواپیماها، متعدد و مختلف بوده و منحصر به این رویکرد نمی‌شود. در این ویدئو، ابتدا هواپیماهای خارجی ملخ‌دار مسافری و سپس بخشی از ساختمان زیبای فرودگاه مهرآباد و هواپیماهای هما (ایران ایر) که در فیلم‌های ایرانی پرتعداد بوده‌اند به عنوان نمونه کنار هم آمده‌اند.

#فیلم_امروز #فیلمفارسی #فرودگاه_مهرآباد

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

سعید نوری🖊معمولاً برای استناد به شرایط اجتماعی ایران پيش از انقلاب به «گوزن‌ها» (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۳) و «کندو» (فریدون گله، ۱۳۵۴) اشاره می‌شود که درست هم هست اما رگه‌های باریک‌تر و ملموس‌تر این نارضايتى و شكاف بين نسل‌ها و طبقات اجتماعى را می‌توان در توقعات جوانان نسل دهه پنجاه از آن‌چه به عنوان امکانات رفاهی مد روز در دیدرس بود جست‌وجو کرد که رسیدن به آن نیاز به تمکن مالی داشت و معمولاً والدین این جوانان نداشتند و نمی‌توانستند برای‌شان فراهم کنند. این است که حتی نسبت به هویت خود و طبقه اجتماعی والدین‌شان هم اعتراض داشتند.
در این دو فیلم، که هر دو را خانم سپیده (نسرین کهزک) حدود بیست‌سالگی‌اش بازی کرده، روند شکل‌گیری جزییات این اعتراضات و خواست این جنس از رفاه و تغییر طبقه دیده می‌شود. هر دو فیلم را ایرج قادری کارگردانی کرده است. «بی‌قرار، ۱۳۵۲» را سعید مطلبی نوشته و «هوس، ۱۳۵۳» را علیرضا داودنژاد که بعداً دیگر نتوانستند این خط اجتماعی را به پررنگی قبل دنبال کنند و بیش‌تر به ستایشِ نداری و سازگاری با شرایط توصیه کردند.

#فیلم_امروز #فیلمفارسی #ایرج_قادری

مروری بر نقش‌گویی‌های بهروز وثوقی در سینمای ایران

سعید نوری🖊بهروز وثوقی پیش از آن‌که بازیگر شود دوبلور بود و در فیلم‌های ایرانی و خارجی نقش‌های کوتاهی می‌گفت. اما ورود او به بازیگری با بازی در چند نمای کوتاه از «طوفان در شهر ما» (ساموئل خاچیکیان، 1337) و سه سال بعد از آن، بازی در نقش اول «صد کیلو داماد» (عباس شباویز، 1340) و صحبت به جای خودش در فیلم، باعث نشد که از دوبله کناره بگیرد بلکه به نقش‌گویی در سینمای ایران ادامه داد و حتی در فیلم‌های متفاوت و شاخصش در دهه پنجاه مثل «سازش» (محمد متوسلانی، 1352) با دو لحن متفاوت کمدی و جدی و در فیلم‌های شورشی خود همچون «تنگسیر» (امیر نادری، 1352) و «گوزنها» (مسعود کیمیایی، 1353) به قدری صدای خودش در فیلم جا افتاده که تصور یک دوبلور به جای او را منتفی می‌کند.
در این ویدیو برخی نقش‌گویی‌های او در سینمای ایران به جای دیگران و به جای خودش را می‌بینیم.

@filmemrooz_official

#فیلم_امروز #بهروز_وثوقی #دوبله #بازیگر #سینمای_ایران

کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

سعید نوری🖋آنیس واردا فیلم‌ساز فرانسوی در 1355 برای فیلم‌برداری بخشی از یک فیلم سینمایی بلند به نام «یکی آواز می‌خواند، دیگری نه!» به ایران آمد. ماجرای دو زن جوان فرانسوی که از اوایل دهه ۱۹۶۰ با شرکت در جنبش‌های هنری مختلف از تئاتر و عکاسی و راه‌پیمایی‌های مختلف در آن دوران پرشور جامعه فرانسوی خسته می‌شوند چون تصور می‌کنند این جنبش‌ها نتیجه نخواهد داد.

یکی از آن دو با مردی ایرانی به نام داریوش (با بازی دکتر علی رفیعی) آشنا می‌شود، به ایران می‌آید و اصفهان و جنوب را به واسطه شغل داریوش می‌بیند و با او ازدواج می‌کند.

تصاویری که آنیس واردا از مردم ایران، کویر جنوب و مراسم عقد سنتی ایرانی ثبت کرده و نظراتی که یک زن غربی در سفر به ایران نسبت به زنان سنتی و محجوب ایرانی پیدا می‌کند نشانه‌ای از تاثیر فرهنگ شرق بر غرب است که در نسل هنرمندان غربی پس از جنگ جهانی دوم بسیار موثر بود. در واقع آن‌ها آن‌چه خود نداشتند و تقلا می‌کردند به دست بیاورند در شرق پیدا می‌کردند؛ درست مثل گروه‌های موسیقی غربی که در آن دوران به هند سفر می‌کردند.

در این‌جا بخشی از تصاویر مستندگونه و مراسم عقد ایرانی بازسازی شده توسط واردا را می‌بینیم. بازیگر نقش عاقد هم زنده‌یاد کامران نوراد از فیلم‌نامه‌نویسان «زنبورک» (فرخ غفاری، 1353) است.

#فیلم_امروز #آنیس_واردا

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
@filmemrooz_official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
http://youtube.com/@filmemrooz

سعید نوری🖊تا امروز به مسأله تاریخی «اولین زنان سینماگر» که در سینمای ایران پشت دوربین مشغول کارگردانی و فیلم‌برداری بوده‌اند و یا به عنوان تدوینگر حضور مؤثر داشته‌اند چندان پرداخته نشده است. زینت مؤدب بازیگر بود اما به عنوان اولین زن تدوینگر سینمای ایران در اواخر دهه ۱۳۲۰ در «پارس‌فیلم» مشغول فعالیت شد. فروغ فرخزاد تا پیش از ساخت «خانه سیاه است، ۱۳۴۱»، فیلمی تبلیغاتی برای صفحه حوادث روزنامه کیهان ساخته بود. فخری گلستان، همسر ابراهیم گلستان، پشت‌صحنه «خشت و آینه» (ابراهیم گلستان، ۱۳۴۴) را با دوربین ۱۶میلی‌متری و یا لیلی گلستان پشت‌صحنه «سه‌قاپ» (زکریا هاشمی، ۱۳۵۰) را فیلم‌برداری کرده‌اند. تا به حال به این فعالیت‌ها کمتر اشاره شده است در این ویدئو، زکریا هاشمی درباره این فعالیت‌های زنان سینماگر در «استودیو گلستان» صحبت می‌کند.

#فیلم_امروز #زنان_سینماگر

@filmemrooz_official
آلبومى از نقش‌گویى‌هاى ناصر طهماسب در سینماى پیش از انقلاب

سعید نوری🖊ناصر طهماسب به واسطه برادر بزرگ‌تر ژاله کاظمى، جناب هوشنگ کاظمی، در سال ۱۳۴۰ وارد دوبله شد. خیلی زود انعطاف صدای او در اجرای نقش‌های مختلف به‌خصوص تیپ‌های خاص کشف شد و در دوبله فیلم‌های خارجی سریع‌تر از فیلم‌های ایرانی مورد توجه قرار گرفت. به‌قول بانو ژاله علو، در صدای ناصر طهماسب فرهنگ هست. او اهل شعر، کتاب و طبعا فیلم بود.
در گفت‌وگوهایی که با او داشتم به نقش‌گویی‌هایش به جای مونتگمری کلیفت اشاره می‌کرد و در میان کارگردان‌های ایرانی، به علی حاتمی و پرویز صیاد علاقه داشت. همه می‌دانند که او چه‌قدر توانایی ایجاد لحن‌های مختلف و لهجه‌های متنوع را داشت و درباره نقش‌گویی‌های متعددش در سریال «هزاردستان» ویدئوهای زیادی دست‌به‌دست شده است.
در این ویدئو قصد داشتم گوشه‌ای کمتر به‌نمایش‌درآمده در این روزها از نقش‌گویی‌های متنوع او در سینمای قبل از انقلاب را نشان بدهم. تهیه‌کنندگان سینمای تجارى ایران بیشتر روی صدای مردانی چون چنگیز جلیلوند، ایرج ناظریان و منوچهر اسماعیلی برای نقش‌های اصلی حساب باز کرده بودند و دلیلش هم طنین مردانه صدای آن‌ها بود. این است که حتی امثال ایرج قادری که مایل بودند ناصر طهماسب به جای‌شان صحبت کند نمی‌توانستند از سد تهیه‌کننده‌ها عبور کنند. اما آغاز موج نو در سینمای ایران تا حدودی راه را برای طهماسب بیش‌تر باز کرد و جملات پربار مؤلفانی چون بهرام بیضایی و علی حاتمی با صدای طهماسب بهتر جا می‌افتاد.
فوت و تدفین ناگهانی و بی‌خبر او هم مرا یاد خانم نادره (حمیده خیرآبادی) و خانم فروزان (پروین خیربخش) انداخت که باهوش بودند و نخواستند هیچ جمعیت موافق و مخالفی از هیچ گروه و دسته فکری و سیاسی جز اعضای خانواده در این مراسم شخصی/ خصوصی به زحمت بیفتد. به‌ویژه خیلی‌ها که در این چند دهه زحمات زیادی برای آن‌ها کشیده بودند و سمت درست تاریخ را به مردم نشان داده بودند!

@filmemrooz_official

#فیلم_امروز #ناصر_طهماسب #فیلم #دوبله #دوبلور

کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

گفتگوی سعید نوری با زکریا هاشمی

سعید نوری🖋در اقتباس ایرانی رمان «ربکا» از دافنه دوموریه نویسندۀ انگلیسی، که در زمان حیات نویسنده ساخته شد؛ غلام، دیوانه‌ای‌ست اهل جنوب که دست حادثه او را به شمال ایران کشانده و همواره نگران است که او را به دیوانه‌خانه ببرند و او را از جهان آزادِ جنگل و دریا جدا کنند.
زکریا هاشمی، در فیلم «کنیز» (کامران قدکچیان، 1353) این نقش کوتاه اما به‌یادماندنی سینمای ایران را ایفا کرده است و فیلم با مرگ او تمام می شود. صدای ایرج ناظریان در دوبله، به این شخصیت جلوه‌ای مرموز داده و با توجه به تصاویر و رفتار غلام، دیالوگ‌هایی را هم به شخصیت اضافه کرده است.
به جای مقاله‌ام دربارۀ شخصیت‌های غیرعادی و روان‌پریش که به علت سفر به شمارۀ بیست‌و‌نهم مجله نرسید این ویدیو را با توضیحات زکریا هاشمی برایتان به ارمغان آورده‌ام.
@filmemrooz_official
#فیلم_امروز #زکریا_هاشمی #ربکا #کنیز #بازیگر #مصاحبه #دیوانه #فیلم #سینمای_ایران