#عبرت_های_تاریخ_شیعه

📌پرده سوم


«مذاکرات بی‌نتیجه و حَکَمیتی که شوم بود.»

۱۷ صفر ۳۷ هجری قمری در حالی که عمروعاص و معاویه لبخند بر لب، سوار بر زین و در پیشانی سپاه شام صحرای صفین را به مقصد دمشق ترک می‌کردند؛ خود هیچ نمی پنداشتند که فاتح خیبر و شیرخدا به صلحی تن دهد که اهل قعود به او تحمیل کرده بودند. آنان از شکستی مفتضحانه که موجودیت شان را تهدید می‌کرد، جسته بودند.

قرآن‌های بر نیزه و دعوت به حکمِ کتاب خدا بهانه‌ای بیش نبود. بیم کشته‌های بیشتر و ترس از انقراض اعراب چنان اشعث کندی و خالد بن معمر سدوسی‌ها را به وحشت انداخته بود که تیغ بر قرآن ناطق کشیدند. بیست هزار نفر علی را احاطه کرده و مابین مرگ و صلح مخیّر کردند. آنان واقعه خلیفه کشی و عاقبت عثمان بن عفان را یادآور می‌شدند.

حال که دو سپاه قصد صلح نموده بودند. در میان لشکریان علی علیه اسلام اختلاف برای برگزیدن نماینده مذاکرات بالا گرفته بود. هنوز داغ سرداران رشید و صحابی بزرگی چون عمار یاسر و اویس قرنی بر دل مومنین تازه بود که زخمی دگر بر پیکر سپاه علوی وارد آمد. آنچه که اکثریت بدان رضایت داشتند یک نام بود، ابوموسی اشعری! قاضی و فقیه ای مجرب، فاتح دژ‌های ساسانی و البته با یک سابقه درخشان در امر مذاکرات صلح! بله درست خواندید، ابوموسی اشعری پیش تر از جانب سپاه عمر بن خطاب در فتح ایران، با جماعتی از نظامیان ساسانی پیمان صلح بسته و آنان را وادار به پذیرش حاکمیت اسلام و تسلیم در برابر خلیفه نموده بود‌. اتفاق نظر اکثریت و تاکید خواص اهل قعود، درحالی بر نام ابوموسی اشعری اصرار می کرد که علی، امیرمؤمنان مخالف است. ابوموسی جنگ را تحریم کرده و خانه نشین است. حال که تنها ده ضربه تا شکستن کمر خصم مانده بود و علی علیه السلام مجبور به پذیرش صلح تحمیلی شده، ترجیح می داد یک قریشی، عبدالله بن عباس در برابر عمرو عاص مکار و حیله‌گر قرارگیرد‌. اما چه می‌توان کرد که بیش از بیست هزار نفر سلحشور کوفی به کسی جز ابوموسی رضایت نمی دادند.

عمرو و عاص و ابوموسی از در مذاکرات درآمدند. گروه قاریان قرآن و مفسران متخصص هم برای فهم بهتر از قرآن و به سرانجام رسیدن مذاکرات، همراه ابوموسی شدند. النهایه رهاورد حکمیت آن شد که علی علیه‌السلام خَلع شده و معاویه خلیفه مسلمین باشد. این اولین بار بود که نام معاویه با صفت خلیفه الله پیوند می‌خورد.

ادامه دارد...



منبع ؛
- کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۴، نشر بین الملل، صفحه ۳۷۱
-دینوری، اخبارالطوال، صفحه ۱۹۴
- علامه حلی، کشف الیقین، ص ۱۵۸
-سید رضی، نهج‌البلاغه، خطبه ۲۰۸


🆔خط بهشتی در فضای مجازی

ایتا | تلگرام
بله | توییتر

بسیج دانشجویی دانشگاه علوم قضایی

Forwarded from خط بهشتی

#عبرت_های_تاریخ_شیعه

📌پرده سوم


«مذاکرات بی‌نتیجه و حَکَمیتی که شوم بود.»

۱۷ صفر ۳۷ هجری قمری در حالی که عمروعاص و معاویه لبخند بر لب، سوار بر زین و در پیشانی سپاه شام صحرای صفین را به مقصد دمشق ترک می‌کردند؛ خود هیچ نمی پنداشتند که فاتح خیبر و شیرخدا به صلحی تن دهد که اهل قعود به او تحمیل کرده بودند. آنان از شکستی مفتضحانه که موجودیت شان را تهدید می‌کرد، جسته بودند.

قرآن‌های بر نیزه و دعوت به حکمِ کتاب خدا بهانه‌ای بیش نبود. بیم کشته‌های بیشتر و ترس از انقراض اعراب چنان اشعث کندی و خالد بن معمر سدوسی‌ها را به وحشت انداخته بود که تیغ بر قرآن ناطق کشیدند. بیست هزار نفر علی را احاطه کرده و مابین مرگ و صلح مخیّر کردند. آنان واقعه خلیفه کشی و عاقبت عثمان بن عفان را یادآور می‌شدند.

حال که دو سپاه قصد صلح نموده بودند. در میان لشکریان علی علیه اسلام اختلاف برای برگزیدن نماینده مذاکرات بالا گرفته بود. هنوز داغ سرداران رشید و صحابی بزرگی چون عمار یاسر و اویس قرنی بر دل مومنین تازه بود که زخمی دگر بر پیکر سپاه علوی وارد آمد. آنچه که اکثریت بدان رضایت داشتند یک نام بود، ابوموسی اشعری! قاضی و فقیه ای مجرب، فاتح دژ‌های ساسانی و البته با یک سابقه درخشان در امر مذاکرات صلح! بله درست خواندید، ابوموسی اشعری پیش تر از جانب سپاه عمر بن خطاب در فتح ایران، با جماعتی از نظامیان ساسانی پیمان صلح بسته و آنان را وادار به پذیرش حاکمیت اسلام و تسلیم در برابر خلیفه نموده بود‌. اتفاق نظر اکثریت و تاکید خواص اهل قعود، درحالی بر نام ابوموسی اشعری اصرار می کرد که علی، امیرمؤمنان مخالف است. ابوموسی جنگ را تحریم کرده و خانه نشین است. حال که تنها ده ضربه تا شکستن کمر خصم مانده بود و علی علیه السلام مجبور به پذیرش صلح تحمیلی شده، ترجیح می داد یک قریشی، عبدالله بن عباس در برابر عمرو عاص مکار و حیله‌گر قرارگیرد‌. اما چه می‌توان کرد که بیش از بیست هزار نفر سلحشور کوفی به کسی جز ابوموسی رضایت نمی دادند.

عمرو و عاص و ابوموسی از در مذاکرات درآمدند. گروه قاریان قرآن و مفسران متخصص هم برای فهم بهتر از قرآن و به سرانجام رسیدن مذاکرات، همراه ابوموسی شدند. النهایه رهاورد حکمیت آن شد که علی علیه‌السلام خَلع شده و معاویه خلیفه مسلمین باشد. این اولین بار بود که نام معاویه با صفت خلیفه الله پیوند می‌خورد.

ادامه دارد...



منبع ؛
- کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۴، نشر بین الملل، صفحه ۳۷۱
-دینوری، اخبارالطوال، صفحه ۱۹۴
- علامه حلی، کشف الیقین، ص ۱۵۸
-سید رضی، نهج‌البلاغه، خطبه ۲۰۸


🆔خط بهشتی در فضای مجازی

ایتا | تلگرام
بله | توییتر

Eitaa

ایتا - Contact @khat_beheshti

پیام رسان ایرانی ایتا Eitaa

hottg.com/bsujsas/7314

197 viewsJun 25 at 09:23