أتمنى من قلبي أن تنتهي الحرب، وأرجع لحضن بلدي العزيز إيران،
البلد اللي مو بس أرض، هو جزء من روحي، قطعة من قلبي ما فارقته لحظة حتى وأنا بعيدة عنه.
ادعوا لي أرجع لدراستي، لمشواري اللي تركته غصب،
ولأهلي الثانية، الناس اللي احتضنوني بمحبة وفتحوا لي قلوبهم قبل بيوتهم…
ما راح أنسى شلون طهران صارت لي ملجأ، حضن دافي وقت الخوف،
ما راح أنسى شلون احتضنتنا وكأننا من أهلها… وكنا فعلًا من أهلها.
يا رب، عمّ السلام على طهران، وابعِد عنها كل شر،
لا تجعل للدموع فيها مكان، ولا للغربة بين أهلها مجال
"""""""""""
از ته دلم آرزو می‌کنم که جنگ تموم بشه و برگردم به آغوش کشور عزیزم ایران،
کشوری که فقط یه سرزمین نیست، یه تیکه از روحمِ، یه قطعه از قلبمه که حتی وقتی دور بودم، هیچ‌وقت ترکش نکردم.
برام دعا کنین برگردم به درسم، به راهی که مجبور شدم نصفه‌ولش کنم،
و پیش خانواده‌ی دومم، همونا که با عشق بغلم کردن و قلبشونو قبل از خونشون روم باز کردن…
هیچ‌وقت یادم نمی‌ره که چطور تهران برام شد یه پناهگاه، یه آغوش گرم وسط ترس و بی‌پناهی…
هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم که چطور ما رو بغل کرد، انگار یکی از خودشیم… و واقعاً هم بودیم.
خدایا، صلح رو بر تهران نازل کن، و هرچی بدی و سختی هست ازش دور کن،
اشک تو چشمای مردمش نشینه، و غُربت تو دل مهربوناش جا نگیره 🥹🥹
>>Click here to continue<<