خانواده، ذهن و جامعه Webview 1569.html Telegram

📚📚مهارتهای زندگی

پندهای یک طلاق

نوشته محمدرضا رجبی شکیب

مهم نیست از او خوشتان بیاید یا نه. اما نمی توانید انکار کنید کسی که با تاسیس مایکروسافت، ظرف ۴۵ سال از تقریبا هیچ رسیده به مقام چهارمین مرد ثروتمند دنیا؛ زمانی ریاست شرکت پولسازش را واگذار کرده و خودش در جایگاه مدیری پایین دست نشسته؛ زمانی هم، از هیات مدیره مایکروسافت حتی کنار کشیده تا بنیاد خیریه‌اش را اداره کند؛ بنیادی که دارایی آن ۵۱ میلیارد دلار است، لابد آدم خاصی است.

از چنین آدمی انتظار هم نمی‌رود همان کارهایی را بکند که جد و آبادش کرده‌اند. و چنین است که بعد از ۲۷ سال زندگی مشترک در یک توییت مشترک با همسر، طلاقش را به متمدنانه ترین شکل به دنیا اعلام می‌کند:

«بعد از مدتها تامل و کار زیاد بر روی رابطه‌مان، تصمیم گرفتیم ازدواجمان را تمام کنیم. در طی ۲۷ سال گذشته، ما ۳ فرزند فوق العاده بزرگ کردیم و بنیادی تاسیس کردیم که در همه جهان در پی توانمندسازی مردم برای نیل به سلامت و زندگی مولد است. ما همچنان به این ماموریت باوری مشترک داریم و با هم به کارمان در بنیاد ادامه خواهیم داد، ولی دیگر باور نداریم که به عنوان یک زوج در مرحله بعدی زندگی‌مان بتوانیم در کنار هم رشد کنیم. در حالی که ما وارد این زندگی جدید می‌شویم، خواستار فضا و حریم خصوصی‌ برای خانواده‌مان هستیم.»
معتقدم این پیام چندخطی، چندین پیام ارزشمند را مخابره می‌کند:
۱- طلاق می‌تواند نه تصمیمی از سر استیصال، که تصمیمی حساب‌شده باشد که دو انسان بالغ با هم می‌گیرند. حتما که این تصمیم پرهزینه‌ و دردناک است؛ اما آدم بالغ از درد و رنج نمی‌ترسد. می‌تواند به استقبال درد برود، وقتی ارزش‌هایش را دنبال می‌کند. کسی ظالم نیست و دیگری مظلوم.
۲- همیشه و حتی در دهه ششم و هفتم زندگی هم می‌شود از نو شروع کرد. ازدواج و اساسا رابطه را به چشم سرمایه‌گذاری نگاه می‌کنید؟ از ازدواج بیل گیتس و ملیندا مثال بهتری برای این سرمایه‌گذاری سراغ دارید؟ اما آدمها اسیر سرمایه‌هاشان نیستند. آدمهای موفق حتی وقتی سرمایه‌شان به باد می‌رود، جلوی سازمان بورس تظاهرات نمی‌کنند. آنها مسئولیت تصمیم‌های خودشان را به عهده می‌گیرند و باور دارند باز هم می‌شود ساخت. همیشه می‌شود ساخت.
۳- طلاق مترادف دشمنی نیست. می‌شود آدمها بعد از جدایی، همکار یا حتی رفیق باقی بمانند. این البته مستلزم بلوغ است. والد درون ما می‌خواهد تنبیه کند یا کودک درون ما چنان دلگیر شده که نمی‌تواند ببخشد و بگذرد. بالغ اما محاسبه می‌کند: قهر و کینه و جنگ پیامد بهتری دارد یا صلح؟ کدامشان زندگی را به کام من تلخ می کند، کدام شیرین؟
۴- تصمیم‌گیری برای کسی که ارزشهایش را نمی‌شناسد، آسان نیست. اما آگاهی از نظام ارزشی مثل قطب‌نمای ما در یافتن مسیر زندگی عمل می‌کند. وقتی «رشد» ارزش اساسی در زندگی دو نفر است، چه دلیلی محکم تر از این برای جدایی؟ «دیگر باور نداریم که به عنوان یک زوج در این مرحله زندگی‌مان بتوانیم در کنار هم رشد کنیم.»
۵- آدمها حق دارند آنچه نیازمند هستند را درخواست کنند؛ در هر موقعیتی و در هرمقامی. درخواست، آدمها را کوچک نمی‌کند. و البته که آدمهای جرات‌ورز می‌دانند درخواستشان را بدون پیش‌داوری، بدون اتهام وارد کردن به دیگران، به شفاف‌ترین و کوتاه‌ترین شکل ممکن مطرح کنند: «در حالی که ما وارد این زندگی جدید می‌شویم، خواستار فضا و حریم خصوصی‌ برای خانواده‌مان هستیم.»
نکته آخر: اگر گوشه‌ای از ذهن شما در حال داستان‌سرایی از نوع قضاوت بر اساس نظام ارزشی خودتان (اشتباه کردند! ارزشهای خانوادگی چه می‌شود؟ عجب نامردی بود که زنش را رها کرد و...) یا پیشگویی آینده بر اساس تجربه زیسته خودتان (حالا چقدر از ثروت بیل گیتس به او می‌رسد؟ بچه‌هایشان را چه می‌کنند؟ و...) یا غیبگویی بر اساس تخیلاتتان (حتما پای کسی وسط بوده و...) است، فقط به آن آگاه باشید. ذهن ما کارخانه قصه‌سازی است. کاری نمی‌توانید برای خاموش کردنش بکنید. اما می‌توانید به آن آگاه باشید که این هم یک «فکر» است و چیزی بیشتر نیست. جدی نگیریدش.
دکتر طاهره جعفری/جامعه شناس و مشاور خانواده
لینک:
واتساپ "خانواده و مهارتهای زندگی"👇
https://chat.whatsapp.com/JLB8RvOWIn5C03TP4CF8OS

WhatsApp.com

خانواده و مهارتهای زندگی

WhatsApp Group Invite

297 viewsTahereh Jafari, 09:02