🗓 حه وتی(٧ی) پووشپه ڕ

🎬 بۆ ژیانی بێ سه‌روشوێن

🔴 به‌سه‌رهاتی وه‌ستاقادری ره‌ش هه‌رمێ كه‌ بنه‌ماڵه‌كه‌ی له‌ كاره‌ساتی كیمیابارانی سه‌رده‌شت بوونه‌ قوربانی

✏️ هۆنراوه‌ی مامۆستا سه‌ید عبدالسلام

🌿🌸🌼✨📖🕊️

🔻هاوبەش بە لە بڵاوکردنه‌وه‌ی کەناڵەکەمان و ناوەڕۆکەکەی لەگەڵ هاوڕێکانت بڵاو بکەرەوە.

(کاناڵی مامۆستا سيد عبدالسلام محموديان)
https://hottg.com/mamosta_mahmoudian

سردشت؛ پایتخت صلح و آشتی، نه فقط یادمان فاجعه

✍️ عثمان عباسی | کنش‌گر رسانه و ارتباطات

سردشت را نباید تنها با بمباران شیمیایی ۷ تیر ۱۳۶۶ شناخت.
آنچه در این روز رخ داد، بی‌تردید یکی از سیاه‌ترین برگ‌های تاریخ جنگ‌افزارهای ممنوعه بود؛ نخستین حمله ثبت‌شده شیمیایی به یک منطقه‌ی غیرنظامی.
بیش از هشت هزار نفر از شهروندان عادی، از کودک تا سالخورده، قربانی گاز خردل شدند. این واقعه، بی‌آن‌که هیچ دادگاهی برگزار شود یا جنایتی رسماً محکوم گردد، به تاریخ پیوست؛ و سردشت ماند با زخم‌هایی که هنوز تازه‌اند.
اما پرسش امروز ما این است:
چرا سردشت هنوز نتوانسته به نمادی جهانی از صلح، مقاومت و امید تبدیل شود؟
چرا آنچه می‌توانست فرصت بازسازی هویتی یک شهر باشد، همچنان در حصار سالگردها و سخنرانی‌های تشریفاتی باقی مانده است؟

تهدیدی که می‌تواند به فرصت بدل شود

در عصری که «برندسازی شهری» یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه است، سردشت ظرفیت دارد به عنوان نماد جهانی مقاومت در برابر سلاح‌های کشتار جمعی، به رسمیت شناخته شود.
اما این هدف، جز با یک تحول ساختاری در روایت، سیاست‌گذاری و کنش‌گری ممکن نیست.
سردشت امروز نیازمند بازآفرینی روایتی است که از فاجعه عبور کرده و به سمت زندگی، توسعه، و امید حرکت می‌کند.
سردشت، از یادمان درد به برند صلح
پیشنهاد مشخص این است که سردشت به عنوان پایتخت صلح و آشتی معرفی و تثبیت شود؛ شهری که نه‌تنها قربانی جنگ، بلکه پیام‌آور زندگی پس از مرگ، صلح پس از نفرت، و آشتی پس از ویرانی باشد.
برای تحقق این هدف، چند گام کلیدی ضروری است:
۱. ساخت برند هویتی «شهر صلح و آشتی»
با طراحی نشان رسمی، شعار بین‌المللی، کمپین رسانه‌ای و پیوند دادن سردشت به ادبیات حقوق بشری و ضدجنگ جهان.
۲. راه‌اندازی «موزه زنده سردشت»
مکانی برای روایت تجربه زیسته مردم، با استفاده از فناوری‌های نوین (واقعیت مجازی، مستندهای چندرسانه‌ای، پادکست‌های تعاملی) که گذشته را روایت کند و آینده را تصویر ببخشد.
۳. تبدیل سالگرد ۷ تیر به رویدادی بین‌المللی
همایش سالانه با حضور قربانیان سلاح‌های کشتار جمعی، سازمان‌های حقوق بشری، هنرمندان، فعالان مدنی و رسانه‌های بین‌المللی با پیام: «فراموش نمی‌کنیم، اما امید را می‌سازیم.»
۴. احیای نقش نهادهای مدنی سردشت
انجمن‌های  مثل« انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی» باید از حضور نمادین عبور کرده و به کنش‌گران مؤثر در روایت‌گری، مطالبه‌گری و پیوند با نهادهای جهانی تبدیل شوند.
۵. شبکه‌سازی نخبگان سردشتی در داخل و خارج
تشکیل «باشگاه نخبگان سردشت» برای بهره‌گیری از ظرفیت دیاسپورا، جذب سرمایه فکری و بازگرداندن تجربه و تخصص به زادگاه، حتی از راه دور.
نتیجه‌گیری: سردشت را باید دوباره تعریف کرد
آنچه امروز در سردشت نیاز است، فقط یادآوری نیست؛
ضرورت بازسازی هویتی است.
سردشت می‌تواند شهری برای آینده باشد؛ با اقتصادی مبتنی بر گردشگری روایتی، با نمادهایی از صلح و زندگی، و با امیدی که بر ویرانه‌های جنگ بنا شده است.
اگر سردشت را روایت نکنیم، در حافظه جهانی فراموش خواهد شد.
اما اگر به‌درستی روایت شود، می‌تواند از دل خاکسترهای جنگ، مشعل‌دار صلح و کرامت انسانی باشد.

https://hottg.com/islahweb

بەشێک لە وتاری هەینی
مزگەوتی ئاوایی نێشکۆڵان

مامۆستا ئۆمێد هیممەت زادە

جومعە،
۶ی پووشپەڕی ۲۷۲۵ی کوردی(۱۴۰۴ی هەتاوی)

بابەت:
...
+
ساڵوەگەری کیمیابارنی سەردەشت


٭سپاس بۆلێدوانی بەڕێزیان و گەیاندنی بەڕێز مادیح ئیلاهی

🌹❤️🌹

+تکایه وتاره کانی تری ئاوایی و شاره کانمان پێ بگه ینن👇

@sopskf

لاواندنەوەیەک بۆ سەردەشت

.... شتێک لەسەر دڵم ماوە
رازێکه قەت نەگوتراوە
داخم خەڵکت یەکدیگر نین
له ئاستی یەکترا نەوین
دارستانێکه ئەو گەله
هەر ساتێکی نۆرە و هەله
بەڵام هەندێکیان نەزانن
هۆرەی دار و دارستانن

ئەوەی پشتمان لێک دەبەستێ
دوژمن له ئاستی ناوەستێ
خۆشەویستی ئەم خاکەیه
عەشقی ئەم خاکە پاکەیه

سەردەشت، ئەی شاری شیرینم
یاخوا قەت غەمگین نەتبینم
بزەی سەر لێوت نەتۆرێ
تووشت نەبێ هیچ ناسۆرێ
ئاڵات هەر وا شەکاوە بێ
شکۆی ئەو ناوە ناوە بێ

هاوڕێ لەگەڵ لاوەکانت
خۆشم دەکەم به قوربانت
ئەوسا لەسەر گردەسوورت
دەڵێم به لاوی جەسوورت
سەردەشت دڵە، ناسڕێتەوە
کوردیش هەرگیز ناتوێتەوە

💠 مامۆستا ک.د.ئازاد

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

ساڵڕۆژی کیمیابارانی ٧ی پووشپەڕی ساڵی ۱۳۶۶ی هەتاوی

💠ئەمڕۆ شەممە

🗓 ٧ـی پووشپەڕی ۲۷٢۵ـی کوردی
☀️ ٧ـی تیری ١٤٠٤ـی هەتاوی
🌙 ٢ی مەحەرەمی ١٤٤٧ی مانگی
📆 27 June 2025

🌐 @rojnama 👍
📰 رۆژنامه
@idrismahmoodi
📱 ئینستاگرامی رۆژنامە 📷

🔺۷ تیر؛ سردشت، شهری در غبار اندوه

▫️هفتم تیرماه، زخمی کهنه و عمیق را در تقویم دلمان یادآوری می‌کند؛ فاجعه‌ای که در سال ۱۳۶۶ بر پیکر سردشت، اولین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی جهان، وارد شد. آن روز، آسمان نیلگون سردشت، ناگهان رنگ مرگ گرفت و هوای مسموم با بوی تلخ خردل و سارین، نفس‌های زندگی را در سینه صدها انسان بی‌گناه برید.
ارتش بی‌وجدان بعثی، بمب‌های شیمیایی را بر سر مردم بی‌دفاع سردشت فرو ریخت. نه پایگاهی نظامی، نه مواضعی استراتژیک، تنها خانه‌ها و کوچه‌هایی که صدای بازی کودکان و خنده خانواده‌ها در آن می‌پیچید، هدف قرار گرفت. آن روز، بیش از ۱۰۰ نفر از مردم، شامل زنان، کودکان و مردان، در میان دود غلیظ و بوی مرگ‌آور گازها، جان باختند. هزاران نفر دیگر نیز، با مصدومیت‌های شدید، تا ابد با زخم‌های آن روز شوم دست و پنجه نرم می‌کنند. سوختگی‌های عمیق، مشکلات تنفسی، دردهای مزمن و سرطان، تنها بخشی از یادگارهای سیاه آن روز است که همچنان گریبان‌گیر مردم سردشت است.
اکنون، ۳۸ سال از آن فاجعه می‌گذرد، اما رنج‌های سردشت همچنان بسیار است. این شهر، هنوز زخمی است.
گرامی‌باد ۷ تیرماه سالروز شهادت سردشت بی‌گناه!

hottg.com/islahweb

روایت تلخ مجروحان شیمیایی سردشت
ما ماندیم و یک عمر خس‌خس سینه
به مناسبت ۷ تیر سالگرد بمباران شیمیایی شهر سردشت

👇👇👇
https://rojanpress.ir/?newsid=3004

بیانیهٔ مدیرکل سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، فرناندو آریاس – به مناسبت سی‌و‌هشتمین سالروز حمله شیمیایی ۱۹۸۷ به سردشت، ایران

۲۸ ژوئن ۲۰۲۵ – لاهه، هلند

اینجانب سفیر فرناندو آریاس، مدیرکل OPCW، امروز با افتخار در این روز نكاتی را اشاره خواهم کرد.

در این روز، یعنی ۲۸ ژوئن، سی‌و‌هشت سال پیش، مردم سردشت در معرض حمله‌ای هولناک قرار گرفتند.

استفاده گسترده از گاز خردل، بیش از صد نفر از جمله کودکان را به قتل رساند.

این حمله همچنین زندگی هزاران نفر را با جراحات جبران‌ناپذیر و آسیب‌های روانی برای همیشه دچار بحران کرد.

امروز و هر سال،
سازمان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی همراه با مردم سردشت ایستاده تا یاد قربانیان این جنایت هولناک را زنده نگه دارد.

از طرف OPCW، صمیمانه‌ترین همدردی خود را با قربانیان، خانواده‌هایشان و همه کسانی که هنوز از این فاجعه رنج می‌برند، ابراز می‌دارم.

بازنگری در تراژدی سردشت،
فرصتی است برای تأمل دربارهٔ اهمیت تلاش‌های جمعی ما برای رهایی جهان از سلاح‌های شیمیایی.

در پی چنین فجایعی، جامعه بین‌المللی با اراده‌ای مشترک، اقداماتی قاطع برداشته است.

«کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی» در سال ۱۹۹۷ به اجرا درآمد و در همان سال نیز سازمان اجرایی آن، یعنی OPCW، تشکیل شد.

از آن زمان تاکنون، پیشرفت‌های چشمگیری در تحقق اهداف این کنوانسیون حاصل شده است.

در ژوئیهٔ ۲۰۲۳، تمامی ذخایر اعلام‌شدهٔ سلاح‌های شیمیایی تحت کنترل کشورها، با نظارت دقیق بین‌المللی، نابود شد.

این دستاورد تضمینی است برای جامعه جهانی که چنین سلاح‌هایی دیگر قابل استفاده نیستند.

با این حال،
تهدید بازگشت سلاح‌های شیمیایی همچنان واقعی و در حال افزایش است.

در سال‌های اخیر،
استفاده و تهدید به استفاده از این سلاح‌ها در چند کشور،
از جمله توسط گروه‌های غیر‌دولتی،
مشاهده شده است.

پیشرفت شتابان علمی و فناوری، خطراتی نوظهور ایجاد می‌کند که تدوین‌کنندگان کنوانسیون در سال ۱۹۹۷ پیش‌بینی نمی‌کردند.

در این شرایط،
باید تلاش‌های خود را برای جلوگیری از وقوع مجدد چنین جنایت‌های بی‌رحمانه و غیرقانونی در جنگ یا تروریسم دوچندان کنیم.

در ۱۷ ژوئن،
صدمین سالگرد «پروتکل ژنو» را گرامی داشتیم؛ پروتکلی که در سال ۱۹۲۵ استفاده از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی را منع کرد.

اما تراژدی سردشت یادآور تأسف‌آور این نکته است که خود قوانین کافی نیستند.

فقط اقدام جهانی هماهنگ و مؤسسات بین‌المللی قوی، امنیت و حفظ ارزش‌های بین‌المللی را تضمین خواهد کرد.

به یاد قربانیان و در تکریم بازماندگان این حملات شیمیایی،
عزم خود را برای دستیابی به دنیایی بدون سلاح شیمیایی، استوارتر می‌کنیم.


#بازنشر
---
@sopskf

با نوای دل انگیز دف نوازان، به پیشواز سالگردی دیگر از سالیادهای بمباران شیمیایی شتافتیم و این بار نیز چون گذشته های دور،
بر عنوان صلح بر تارگ شهر، پای فشردیم..

امروز، سمفونی همدلی در مسیر صلح نوازی، جان بیشتری گرفته و امید می رود با همتی جمعی، اتفاقی ارزنده رقم خورد تا سردشت، این آغازین قدم های توسعه را با گردشگری صلح، دنبال کرده و پایداری در اقتصاد را چون حقی بر صلح شهر، مطالبه کند.


@sopskf