دعای کسی که از چشم زخم خود به دیگران بترسد

((إِذَا رَأَى أَحَدُکُمْ مِنْ أَخِیهِ، أَوْ مِنْ نَفْسِهِ، أَوْ مِنْ مَالِهِ مَا یَعْجِبَهُ [فَلْیَدْعُ لَهُ بِالبَرَکَةِ] فَإِنَّ الْعَیْنَ حَقٌّ))

معنی: زمانى که یکى از شما از برادر، یا خودش، یا از مالش، خوشش آمد، پس براى آن دعاى برکت نماید، چرا که چشم زخم، حقیقت دارد.

منبع: مسند أحمد 4/447 وابن ماجه ومالک، وألبانی در صحیح الجامع 1/212 آنرا صحیح دانسته است. ونگا: تحقیق زاد المعاد أثر أرناؤوط 4/170.

آنچه هنگام ترس گفته شود

((لاَ إِلَهَ إلاَّ اللهُ))

معنی: هیچ معبودى به جز الله وجود ندارد.

منبع: البخاری مع الفتح 6/181، ومسلم 4/2208 .

آنچه هنگام ذبح قربانی گفته شود

((بِسْمِ اللهِ وَاللهُ أَکْبَرُ [اللَّهُمَّ مِنْکَ وَلَکَ] اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّیْ))

معنی: به نام الله، و الله بزرگترین است، بار الها! از جانب تو است، و براى تو است، الهى! از من بپذیر.

منبع: مسلم 3/1557 والبیهقی 9/287 و بین کروشه از بیهقی و غیره است 9/287 و جمله‏ ى آخرى که با معنى ذکر شده از روایت مسلم است.

دعایی که برای رفع کید و مکر شیاطین خوانده می شود

((أَعُوْذُ بِکَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ الَّتِیْ لاَ یُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَلاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، وَبَرَأَ وَذَرَأَ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَعْرُجُ فِیْهَا، وَمِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِیْ اْلأَرْضِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا، وَمِنْ شَرِّ فِتَنِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَمِنْ شَرِّ کُلِّ طَارِقٍ إِلاَّ طَارِقاً یَطْرُقُ بِخَیْرٍ یَا رَحْمنُ))

معنی: از شرّ آنچه که خدا آفریده و زیاد کرده است، و از شرّ آنچه از آسمان فرو می‌فرستد، و از شر آنچه به آسمان صعود می‌کند، و از شر فتنه‏ هاى شب و روز، و از شرّ هر وارد شونده‏ اى در شب مگر اینکه به خیر و نیکى وارد شود، اى پروردگار مهربان! به کلمات کامل تو که هیچ نیکوکار و بدکارى نمىتواند از آن ها تجاوز کند، پناه میبرم.

منبع: أحمد 3/419 با إسناد صحیح، وابن السنی شماره‏ ى 637 وأرناؤوط در تخریج کتاب: الطحاویه ص 133 سندش را صحیح دانسته است، ونگا: مجمع الزوائد 10/127.

توبه و استغفار

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: ((وَاللهِ إِنِّی لأََسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ فِی الیَوْمِ أَکْثَرُ مِنْ سَبْعِینَ مَرَّةٍ))

معنی: بخدا سوگند، من روزانه بیشتر از هفتاد بار از خدا طلب مغفرت می‌کنم، و به سوى او توبه مینمایم.

منبع: البخاری مع الفتح 11/101.

توبه و استغفار

نیز –صلى الله علیه وسلم- فرمودند: ((یَا أَیُّهَا النَّاسُ تُوبُوا إِلَى اللهِ فَإِنِّی أَتُوبُ فِی الْیَوْمِ إِلَیْهِ مِائَةُ مَرَّةً))

معنی: اى مردم! به سوى خدا باز گردید [توبه کنید] چرا که من روزانه صد بار توبه می‌کنم.

منبع: مسلم 4/2076.

توبه و استغفار

همچنین –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: هرکس دعاى زیرا بخواند، خداوند گناهانش را مىآمرزد، اگر چه از میدان جهاد گریخته باشد: ((أَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِیْمَ الَّذِیْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّوْمُ وَأَتُوْبُ إِلَیْهِ))

معنی: من از خداى بزرگى که هیچ معبودى بجز او «بحق» وجود ندارد و زنده و پاینده است، آمرزش می‌خواهم و به سوى او توبه می‌کنم.

منبع: أبو داود 2/85 والترمذی 5/569 والحاکم و آنرا صحیح دانسته است، و ذهبی 1/511 با حاکم موافقت کرده است. وألبانی آنرا صحیح دانسته است، نگا: صحیح الترمذی 3/182 وجامع الأصول لأحادیث الرسول ص 4/389 ـ 390 به تحقیق أرناؤوط

توبه و استغفار

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: ((أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الرَّبُّ مِنَ الْعَبْدِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ الآخِرِ فَإِنْ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَکُونَ مِمَّنْ یَذْکُرُ اللهَ فِی تِلْکَ السَّاعَةِ فَکُنْ))

معنی: پروردگار، در بـخـش پایانى شـب، از هر زمانِ دیگر به بنده‏ اش نزدیک‏تر است، اگر مىتوانى از کسانى باش که در آن وقت، مشغول ذکر خدایند.

منبع: الترمذی والنسائی 1/279 والحاکم، ونگا: صحیح الترمذی 3/183 وجامع الأصول بتحقیق الأرناؤوط 4/144.

توبه و استغفار

آنحضرت –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: ((أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ وَهُوَ سَاجِدٌ فَأَکْثِرُوا الُّدعَاءَ))

معنی: نزدیک‏ترین حالت بنده به پروردگارش، هنگام سجده است، پس [در آن حالت] بسیار دعا کنید.

منبع: مسلم 1/350.

توبه و استغفار

همچنین –صلى الله علیه وسلم- فرمودند: ((إِنَّهُ لَیُغَانُ عَلَى قَلْبِی وَإِنِّی لأَسْتَغْفِرُ اللهَ فِی الْیَوْمِ مِائَةُ مَرَةٍ))

معنی: فراموشى دلم را فرا می‌گیرد لذا روزانه صد بار از خداوند آمرزش مىطلبم

منبع: مسلم 4/2075 ابن الأثیر مىگوید: (لَیُغَانُ على قلبی) یعنى: پوشانده مىشود و مراد از آن فراموشى است ؛ چرا که رسول الله -صلى الله علیه وسلم- همیشه مشغول ذکر و یاد خدا بودند، و گاهى (که به خاطر انجام کارى) در بعضى از اوقات بر دچار فراموشى مىشد، آنرا براى خود گناه مى دانست، لذا به استغفار مىشتافت. نگا: جامع الأصول 4/386 .

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: ((مَنْ قَالَ: سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ فِی یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ حُطَّتْ خَطَایَاهُ وَلَوْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ))

معنی: هرکس روزانه صد بار «سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ» بگوید، گناهانش بخشیده می‌شوند اگر چه به اندازه‏ ى کف دریا باشند.

منبع: البخاری 7/168 ومسلم 4/2071، ونگا: فضیلت کسى که صبح وشام صد بار استغفار مىکند، در همین کتاب.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: هرکس دعاى زیر را ده بار بخواند مانند کسى است که چهار تن از فرزندان إسماعیل؛ را آزاد کرده است: ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ))

معنی: هیچ معبودى به جز الله «بحق» وجود ندارد، یکتاست و شریکى ندارد، پادشاهى و ستایش از آنِ او است، و او بر هر چیز تواناست.

منبع: البخاری 7/67 ومسلم با همین لفظ 4/2071، ونگا: فضیلت کسى که در هر روز صد بار آنرا مىگوید، در همین کتاب.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: دو کلمه وجود دارد که راحت به زبان مى آیند و در ترازوى اعمال، سنگین‏ اند، و نزد خداى رحمان محبوب‏ اند: ((سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللهِ الْعَظِیْمِ))

معنی: الله پاک و منزّه است، و او را ستایش می‌کنم، خداوند عظیم، پاک و منزّه است

منبع: البخاری 7/168ومسلم 4/2072.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: اگر من ((سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ ِللهِ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، وَاللهُ أَکْبَرُ)) بگویم، نزد من از آنچه که خورشید بر آن طلوع کرده است (یعنى همه‏ ى دنیا) دوست داشتنى‏تر است)

معنی:

منبع: مسلم 4/2072.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

هر کس ((سُبْحَانَ اللهِ الْعَظِیمِ وَبِحَمْدِهِ)) بگوید: یک درخت خرما برایش در بهشت کاشته می‌شود

معنی:

منبع: الترمذی 5/511 والحاکم 1/501 و آنرا صحیح دانسته، و ذهبی با حاکم موافقت کرده است، ونگا: صحیح الجامع 5/531 وصحیح الترمذی 3/160 .

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- می‌فرماید: ((أَیَعْجَزُ أَحَدُکُمْ أَنْ یَکْسِبَ کُلَّ یَوْمٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ، فَسَأَلَهُ سَائِلٌ مِنْ جُلَسَائِهِ کَیْفَ یَکْسِبُ أَحَدُنَا أَلَفَ حَسَنَةٍ؟ قَالَ:((یُسَبِّحُ مِائَةَ تَسْبِیحَةٍ، فَیُکْتَبُ لَهُ أَلْفُ حَسَنَةٍ أَوْ یُحَطُّ عَنْه ُ أَلَفُ خَطِیئَةٍ))

معنی: آیا کسى از شما نمى تواند روزانه هزار نیکى بدست آورد؟ یکى از کسانى که در جلسه حضور داشت پرسید: چگونه یکى از ما مى تواند هزار نیکى بدست آورد؟ فرمود: (هرکس صد بار سبحان الله بگوید برایش هزار نیکى نوشته می‌شود، یا هزار گناه از او بخشیده می‌شود.

منبع: مسلم 4/2073.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- فرمودند: ((یَا عَبْدَ اللهِ بْنِ قَیْسٍ أَلاَ أَدُلُّکَ عَلَى کَنْزٍ مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّةِ؟ فَقُلْتُ: بَلَى یَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: ((قُلْ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بَاللهِ))

معنی: (اى عبدالله بن قیس! آیا تو را به گنجى از گنج‏هاى بهشت، راهنمایى نکنم؟) گفتم: بلى یا رسو الله! فرمود: (قُلْ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بَاللهِ).

منبع: البخاری مع الفتح 11/213 ومسلم 4/2076.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

رسول الله –صلى الله علیه وسلم- فرمودند: ((أَحَبُّ الْکَلاَمِ إِلَى اللهِ أَرْبَعٌ: سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ للهِ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهِ، وَاللهُ أَکْبَرُ، لاَ یَضُرُّکَ بَأَیَّهِنَّ بَدَأْتَ))

معنی: چهار کلمه نزد خداوند از همه‏ ى کلمات محبوب تراند: سَبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ للهِ، وَلاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهِ، وَاللهُ أَکْبَرُ، با هر یک از آنها که شروع کنى اشکالى ندارد.

منبع: مسلم 3/1685.

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

بادیـه نشینى نـزد رسـول الله –صلى الله علیه وسلم- آمـد و گفت: جمله‏ اى به من بیاموز تا آنرا وِرد خود سازم، رسول الله –صلى الله علیه وسلم- فرمود: بگو: ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیْکَ لَهُ، اللهُ أَکْبَرُ کَبِیْراً، وَالْحَمْدُ ِللهِ کَثِیْراً، سُبْحَانَ اللهِ رَبِّ الْعَالَمِیْنَ، لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَزِیْزِ الْحَکِیْمِ)). آن مرد گفت: این جملات از آنِ پروردگار است، براى خود چه بگویم؟ رسول الله –صلى الله علیه وسلم- فرمود: بگو: ((اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیْ، وَارْحَمْنِیْ، وَاهْدِنِیْ، وَارْزُقْنِیْ))

معنی: یعنى: (بار الها! مرا ببخش، و به من رحم کن، و مرا هدایت کن، و به من روزى عنایت فرما).

منبع: مسلم 4/ 2072 و أبو داود اضافه کرده که: هنگامى که به صحرانشین این دعا را آموخت و آن مرد بیرون رفت پیامبر -صلى الله علیه وسلم- فرمود: «لَقَدْ مَلأ َ یَدَیْهِ مِنَ الخَیْرِ» (دستانش را از خیر پر کرد)1/220 .

فضلیت تسبیح و تحمید، و تهلیل، و تکبیر

هرگاه فردى مسلمان می‌شد، رسول الله –صلى الله علیه وسلم- نماز را به او مىآموخت، سپس دستور می‌داد که با این جملات دعا کند: ((اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیْ، وَارْحَمْنِیْ، وَاهْدِنِیْ، وَعَافِنِی وَارْزُقْنِیْ))

معنی: بار الها! مرا ببخش، و به من رحم کن، و مرا هدایت ده، و عفو کن، و به من روزى عطا فرما.

منبع: مسلم 4/2073 و در روایت دیگرِ مسلم: «فَإِنَّ هَؤُلاَءِ تَجْمَعُ لَکَ دُنْیَاکَ وَآخِرَتُکَ». (همانا این کلمات دنیا و آخرت را براى تو جمع مىکنند، و تو از آنها بهره ‏مند مىشوى]).