ما شامپو‌ها وقتی می‌بینیم با اینکه تموم شدیم، بازم با آب قاطیمون می‌کنید:

@Nostalzhi

قندخون مادربزرگ بالاست
دلش اما همیشه شور میزند برای ما
اشکهای مادربزرگ
مروارید شده است در صدف چشمانش
دکترها اسمش را گذاشته اند آب مروارید
حرفها دارد چشمان مادربزرگ
گویی زیرنویس فارسی دارد
دستانش رانوازش میکنم
داستانی دارد دستانش
زیبایم دوستت دارم
ومی توانم در لایه‌‌ ‌لایه چروک های صورتت زیبایی را ببینم...

@Nostalzhi

خانه داریم تا خانه...
در اینکه تمام خانه‌ها معرکه و دوست داشتنی‌اند، حرفی نیست..
اما بعضی‌ها انگار خانه‌ترند.
از بس فُرم و ادبیات و موسیقی دارند و سرزنده‌اند. بس که دلِ آدم را می‌برند. بس که عشق سرشان می‌شود.

@Nostalzhi

کاش میشد به گذشته برگردم...

@Nostalzhi

این قند شکستن یکی از اتفاقات شیرین کودکی ما بود ‌.
مینشستیم دور زیراندازی که قندها روش پخش شده بودن و منتظر بودیم یکی از اون تیکه های قند که با ضربه خیلی نرم شده بود نسیبمون بشه...

@Nostalzhi

اخ که یادش بخیر کنار علاءالدین و در حین انجام تکالیف مدرسه با خانواده سریال سال های دور از خانه رو نگاه میکردیم و مادرم برای اوشین گریه میکرد و میگفت الهی مادرت بمیره😭

@Nostalzhi

مادربزرگم عادت داشت هر روز صبحِ خیلی زود ، حیاطِ خانه را آب پاشی کند
و من می مردم از بویِ تندِ کاهگلی که فضای خانه را پر می کرد،
من می مردم برایِ قربان صدقه و بوسه هایِ صبح بخیرِ مادربزرگ...

@Nostalzhi

اسمش «سینی» و محلش بین دیوار و یخچاله
هر کس خلاف این رو ثابت کنه از ما نیست :))

@Nostalzhi

حتی طراحی کتاب داستان هامونم فانتزی نبوده
همه چیز خشن😕

@Nostalzhi

چای خانه مادر بزرگ انگار طعم دیگری داشت .
دو استکان کوچک در آن سینی نقلی و دوست داشتنی که بهترین دارو بود برای هر خستگی و درماندگی که شما بتوانید تصورش را بکنید.
دارویی که تا به حال نظیرش را ندیده اید .
سینی چای با پیش درآمد لبخندی که صاف می نشست به قلبت و جواب سلامی که اغلب با قربان صدقه و نوازشی همراه بود که اعتماد به نفست می بخشید و برق چشمانی که چون بارانی روح و روانت را در همان ابتدای دیدار آرامش می بخشید و احوال پرسی گرمی که دلت را گرم می کرد به بودن آدم هایی که ماندنت را معنا می بخشیدند  و اختصاص یافتن زمانی فقط به تو که با زبان بی زبانی می فهماندت که دو گوشم که بشنوم از موفقیت هایت و دو چشمم که ببینم سلامت و شادی و نشاط تو را و گاهی تلنگری و تذکری دلنشین و اغلب تشویق و امید بخشیدن بود که به سویت روانه می شد ...

@Nostalzhi

ایران در دهه ۹۰ میلادی 🥹

@Nostalzhi

حمید لولایی امروز پس از بیست سال میره کوچه ای که تو سریال خانه به دوش؛ خونه آقا ماشالله بوده و خونه‌ای که دیگه وجود نداره...

@Nostalzhi

شیوه صداگذاری روی کارتن تام و جری👌😍

@Nostalzhi

گفت:

"می‌دونی چرا دوران بچگی شیرینه!؟ چون تو بچگی گذشته‌ای وجود نداره. هرچه هست آینده‌ست. بار سنگین گذشته‌ست که ما آدما رو خسته می‌کنه".
واسه بچه‌هامون گذشته شیرینی رو به یادگار بگذاریم🌱

@Nostalzhi

مادر بزرگ هر چیزی را که با ارزش بود،
اما از آن خاطره ی خوش نداشت لای دستمال می پیچید و توی گنجه های انباری پنهان می کرد.
مثل رادیوی آقاجان که لحظه ی مرگش دستش بود.
مثل عینک عمو حیدر که وقتی رفت خارج،لب حوض جا گذاشت.

یا عروسکِ عمه گلنار که زود شوهر کرد و رفت آن سر شهر.
من هم لنگه ی مادربزرگ چند خاطره و لبخند و دوستت دارم را لای درد پیچیده ام و توی دلم انبار کرده ام !
شاید بعدها کسی آمد پیِ‌شان ...
مثل آقاجان
که مادربزرگ را بُرد ...!

#نسرین_قنواتی

@Nostalzhi

مادربزرگ میگفت: «اگر برای کسی کاری می‌کنی، به رویش نیاور...
به رخ کشیدن یک جور منت گذاشتن است و اگر منت بگذاری کار قشنگت زشت می‌شود.»
 «لازم نیست وقتی کار خوبی می‌کنی داد بزنی...
لازم نیست عالم و آدم را خبر کنی.»
 «کار خوب مثل بوی گل است....
خودش منتشر می‌شود.»🌺☘🌿

@Nostalzhi

خدا می‌دونه با همین مدل مو دل چندتا دخترو میبردن🤣

@Nostalzhi

اگر میدونی داخل این جعبه چی هست تبریک میگم بهت تو در حال فسیل شدن هستی😁

@Nostalzhi