‌
نگرش منفی

در ادامهٔ حکمت و ضرورتِ «احتماء»، به یکی از نتایج مفید آن اشاره می‌کند: «احتما کن، قوت جانت ببین!».

در شرایط فعلی تمام انرژی‌های ما در یک تلاشِ آمیخته به تضاد و تناقض هدر می‌رود و این هدر رفتن، ارگانیسم را به طرز وحشتناکی بی‌رمق و ناتوان می‌کند. در وضعیت سکوت و نفی و احتما، روح و جان و حتی جسم به این جهت از قوت و توانایی فوق‌العاده‌ای برخوردار می‌گردد که حرکت از موضعِ تضاد، آشفتگی چندگانگی، ترس، بی‌اعتمادی و تزلزل نیست.

به عبارت دیگر وضع چنان است که از یک مرداب سستِ فرورونده و در عین حال تاریک - و نتیجتاً وحشت‌انگیز - به زمینی استوار، هموار و روشن منتقل شده‌ای و حرکت می‌کنی.

واضح است که نفس حرکت در روشنایی به انسان احساس اطمینان قدرت و استواری می‌دهد.

خلاصه این که با سکوتِ ذهن، یک «هستی» و یک دنیای توهمی به نابودی رفته و آنچه باقی مانده حقیقت و واقعیت است.

تا زمانی که فن، روش، آیین و طرز نگرش منفی را که مترادف است با «حیرانی»، «بی لا و بلی»، «نه می‌دانم و نه نمی‌دانم»، مات شدن؛ و در یک کلام هنر ندانستن را نیاموخته و تجربه نکرده‌ای، هر تلاش و تدبیر و اندیشه‌ات - که یک برخورد و گرایش مثبت خواهد بود - حکم نفت بر آتش ریختن یا به قول حضرت مولوی حکم خون به خون شستن را دارد.

کتاب «نامه‌ای به ندیده‌ام»
محمدجعفر مصفا

+ جلسات هفتگی بررسی کتاب «نامه‌ای به ندیده‌ام» برقرار است. دو روز در هفته. اطلاع بیشتر: اینجــا

@MossaffaDotCom

‌
قدردانی از دوستانی که در این امر، سایت محمدجعفر مصفا را حمایت کردند.
‌

‌
سه محور جهت تعمیق شناخت

سه موضوع اساسی هست که هرچه آگاهی ما نسبت به آنها گسترش پیدا کند از فشار و قدرت هویت فکری کاسته می‌شود. یکی از آن موضوعات، آگاهی هرچه وسیع‌تر نسبت به نوع شیوه‌ها و فریب‌هایی است که ذهن در کار خودش می‌کند - یا بگوییم شناخت شیوه‌هایی است که "اصل انطباق"، توسط جامعه بر ذهن فرد تحمیل می‌کند. دوم، شناخت گسترده اثرات مخرب ناشی از فریب‌ها و بازی‌های ذهن است. سوم، فریب‌ها، تحریف‌ها و موانعی است که مخلّ شناخت و رهایی می‌گردد.

کتاب "آگاهی"
محمدجعفر مصفا

@Mossaffadotcom