غمگین ترین و در عین حال قشنگ ترین پدیده ای‌ که الان داره اتفاق می‌افته اینه که هیچکس نگران خودش نیست، همه نگران هم‌دیگه‌ان.

یک صبر برایمان مانده و همه ی دنیا
می‌خواهد مارا با آن امتحان کند.

میگویند هر کسی شبیه به جایی میشود که به آن تعلق دارد، پس من شبیه وطنم شده‌ام، غمناک، خسته، رنجیده، زخمی و در عمق ناامیدی امیدوار.

به خودم اومدم ديدم چقدر زندگي نكردم ، چقدر دليل دارم برا زندگى كردن چقدر غصه خوردم برا چيزايي كه مهم نبوده چقدر اذيت كردم روحم رو برا وقتايي كه اصلا واجب نبوده چقدر عزيز دارم كه بايد نگرانشون باشم و چقدر زندگيمو دوست دارم.

اگه حالمو بپرسی؛
می‌گم خوبم چون حوصله توضیح دادن ندارم، اما اگه بغلم کنی می‌تونم تا صبح گریه کنم.

Nothing changes even by growing up, unless you want to change it.

هیچ چیزی تغییر نمیکنه حتی با بزرگ شدن جز اینکه خودت بخوای تغییر کنه.

The day you find comfort in discomfort is the day you become unstoppable.

روزی که تو اوج ناراحتی آرامش پیدا کردی، روزیه که غیرقابل توقف میشی.

گره‌ای رو که میشه
با یه بغل ، یه مهربونی باز کرد
چرا با بی‌تفاوتی کور کنیم :)

‏نوشته بود اینکه خاورمیانه اینهمه نفت داره، نشون میده حتی دایناسورا هم اینجا به فنا رفتن،
ما که دیگه جای خود داریم.

-چرا میخندی؟
+نمیخندم، دارم سعی میکنم گریه نکنم...

مراقب خودت باش منظور این نیست که اگه موشک اومد با دست بگیرش و خاکش‌ کن، منظور اینه که اگه تو چیزیت بشه من از غُصه میمیرم.

به روی خاک تو شاید همیشه شاد نبودم
ولی غریب نبودم.

گاهی آدم‌ها فراموش می‌کنند
که قبری دارند برای رفتن،
و خدایی برای پاسخ دادن…

گاهی آدم‌ها فراموش می‌کنند
که قبری دارند برای رفتن،
و خدایی برای پاسخ دادن…

گفته بودی میروم تا با غمم سازش کنم!
با غمت دیدم تورا بی معرفت در کوچه ای...

کسی
که
خاکستر
شده
رو
نمی‌شه،
از
آتیش
ترسوند!

اما عزیز من، دوست‌داشتن آدم‌ها یعنی خواستن آن‌ها به همان شکلی که واقعاً هستند:
تیره، زیبا، زخمی، شکسته، ادامه‌دهنده…

آنچنان که می‌پنداری، رفتنت اندوهگین نبود؛
که من همواره چونان بید مجنون، ایستاده می‌میرم…!