خیلی قبل‌ترها همینجا پرسیدم که،
این روزها کسی را آنقدر دوست داری
که برای فرار از « خودت »
بتوانی به آن « پناه » ببری؟ تو را نمیدانم.
راستش من در همه این سال‌ها
مدام فقط از خودم به خودم فرار کرده‌ام.
و چه قدر این « خودم » خسته‌ست.. :)🫀🩹

قسمت غم‌انگیز تنهایی، « بی پناهی » ست.
این که یک شب، یک روز، یک جایی
دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به
آغوشی، نوازشی، گفتگویی، درست میشودی،
بوسه‌ای، حضوری، دیداری و...
و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد.
بار دنیا و آدم‌هایش بیفتد روی شانه های نحیفت،
به هر طرف که نگاه کنی
آیه های عذاب به سمتت دوان باشد،
پناه همه باشی به قدر بضاعت دلت،
عالم و آدم را مراقبت کنی
و کسی نباشد که بارت را از شانه‌ات بردارد.
تنهایی چه‌قدر « بی پناهی » است..💔

بعضی روزا فقط میتونم به اینجا [ آسمونم ] پناه ببرم

سراسر بغض، خسته،
مملو از امیدهای به یاس نشسته،
دلتنگ، دلتنگ، دلتنگ،
اشک، اشک، و اشک..

و همچنان.. :)

خب بسم الله

زدی ضربتی، ضربت‌هایی نوش کن اسرائیل!

این آقا نوشته
در غزه موشك هايى را ميبينم
كه براى اولين بار بر سر ما فرود نمى‌آید :)

با قدرت به پیش بروید
که تمام خنده های در زمین
مدفون کودکان غزه، دعاگوی شماست.

چجوریه که یک دفعه کل غم دنیا میاد تو دلت؟
داشتم امروز نرمال زندگیمو میکردم که..

در آخر از ما استخوان هایی می‌ماند
رنجیده از انسان ها..!❤️‍🩹

آدم‌ها رنج‌های خودشان را بیشتر از
شادی‌هایشان به یاد می‌آورند.
رنج مثل کوه است، شادی مثل رود.
رود می‌رود، کوه می‌ماند.

ممنون میشم فاتحه‌ای قرائت کنید

خیلی عالیه
تو قطار یکی کنارم نشسته و به شدت مریضه
یه خانومه بهش ماسک داده که بزنه و رعایت کنه..
بعد این بزرگوار هرسری میخواد سرفه کنه
ماسکشو درمیاره و سرفه میکنه دوباره میزنه =)

انقدری خسته‌م
که حال فکر کردن و غصه خوردن هم ندارم🫠

ولی یه سری چیزا باید
سر وقتش اتفاق بیفته..
اون لحظه که بهش احتیاج داری.
بعدش دیگه خوشحالت نمی‌کنه.
این می‌تونه یه موقعیت بزرگ کاری باشه
یا توقع یه احوالپرسی از یه دوست
وقتی که توی شرایط بدی هستی‌..

کسی چه می‌داند
شاید او، شب را بدین منظور خلق کرده
که ما، بفهمیم جز « او » کسی را نداریم..❤️‍🩹